Przedświt

Nie przerażała samotność

słońce dodawało otuchy

lekkie podmuchy wiatru

rozkołysały sennie

oszołomienie minęło

choć kwadranse zawieszone

na granicy snu i jawy

wygrzebały z pamięci

kompromitujące pozostałości

jesień zabarwiła liście

królewskimi barwami

tymczasem odurzeni wonią władzy

zamknęli znane drzwi

nowe zaś dla wtajemniczonych.