Nie moje dziś miasta, ulice
I drogi nie moje już w lesie.
I wiatr mój przyjaciel gdzieś pomknął
Po wielkim gna pewnie znów świecie.
Już liści wraz ze mną nie liczy,
I w drzewach nie skrywa się cicho.
Bo wszystko co wokół nie moje,
Już tyle się w życiu przeżyło.
Już były jesienie i zimy,
I wiosny co lato witały.
I wszystko już było w mym życiu
Miłości jedynie za mało.
Tak mało, że trudno zobaczyć,
A serce samotne wciąż boli.
Więc przywiej mi wietrze choć przyjaźń
Niech szczęście me smutki rozgoni.