Zapłonęło niebo barwami
w ciszy wstającego poranka
musnęło uśpiony świat wargami
jak nową nadzieję wygnanka
przeciągnęło się trochę z rozkoszą
opasując ziemię daleko
gwałtownie myśli płosząc
w radosnym uczucia alegro
ożywiło wszysko co spało
nowego dnia kapłanka
czarną noc pozostawiając
jak nienasyconego kochanka
tańczy po jasnym niebie
płomykami złotego lata
ciesząc się chwili powabem
świadomością całego wszechświata

***
Dział: Liryki
***
Zbigniew Małecki

Fale
posrebrzone księżyca poświatą
pluskają łagodnie
poznając moje myśli o tobie
puszczam je jak łódeczki na wodę
tańczą w nocnej ciszy
może którąś usłyszysz
mają małe żagielki
niektóre wiosłują żwawiej
a ja leżę na trawie
przyglądam się świetlikom
baraszkującym obok
ciesząc się tobą
i życiem

***
Dział: Liryki
***
Zbigniew Małecki

jedwabistość pościeli
kusi
lecz nie dzieli
splecione nasze ręce
sen je otula
marzenia lecą
z wiatru powiewami
twój dotyk
nie jest krzykiem
lecz rozmową
o naszych sekretach
których zawsze jestem ciekawy
za oknem szumią trawy
czas stanął zasłuchany
w naszych ciał dialogi
aby zmęczenie otulić
senności welonem


***
Dział: Liryki
***
Zbigniew Małecki

siedem lat
siedem róż
siódmego dnia
w siódmej godzinie
i siedem słów
kocham Ciebie
jest mi jak
w niebie

***
Dział: Liryki
***
Zbigniew Małecki

Widziałam intrygi I spory
przeżyłam miłości boje
myślałam
że nic mnie nie zaskoczy
wtedy poznałam
oczy twoje
nauczyłeś mnie inności
malowanej pędzla smugami
delikatnej gamy
granej z uczucia akordami
odmieniłeś moje okulary
są teraz pełne miłości
zdrowy sceptycyzm zamieniłeś
na burzliwe fale radości
mówisz że to zwyczajność
że tak ludzie żyją
ja czytałam o tym w książkach
a ty niechcianą codzenność
zamieniłeś na uczucia co żyją

***
Dział: Liryki
***
Zbigniew Małecki