Jeżeli myślisz, jak jest trwać w miłości,

Zawróć! To niebezpieczna droga.

Przyczyną bowiem Twej ciekawości,

Może być boleść i trwoga.

Ja kiedyś kochałem - i kocham dalej,

Choć teraz to miłość parszywa.

Dawniej w mym sercu uczucie było dla niej,

Teraz mi serce rozrywa.

Zapytasz - "A jak to, ale jak tak można?"

Odpowiem Ci mój padawanie,

Że miłość to wojna bolesna i trwożna,

A nie po łące hasanie.

Bo kiedy kochasz - cały świat się zmienia,

Stary w niepamięć odchodzi,

A gdy tylko poruszy się spod stóp twych ziemia,

Pustka z udręką przychodzi.

Tak więc, zastanów się dobrze dwa razy,

Nim powiesz: "Ja już chcę kochać!",

Bo jeśli do miłości nabierzesz urazy,

Zostanie Ci tylko - szlochać...

Mija dziś kolejny dzień i noc.
Ja siedzę sobie w oknie i obserwuje
gwiaździstą ,spokojną noc
już bez Twoich ciepłych słów oraz dotyku rąk.
 
Wreszcie nauczyłam się z tym żyć.
Z każdym kolejnym dniem przestajesz być
dla mnie kimś, a nasze wspomnienia
zaczynają się rozchodzić jak dym.
 
Teraz świetnie czuje się z tym, że
ten czas  minął i zgasił
płomień uczuć mych.
Nie zamierzam już w takim
milczącym związku tkwić.
 
Dziś, już mam dla  kogo żyć.
Ta osoba kocha mnie bezgranicznie,
szczerze i mimo wad
pragnie wciąż ze mną być,by
przemierzyć świat.
 
L. Rose

Siedzę dziś w kawiarni i walentynkową
kawę popijam. Jest to dla mnie
bardzo miła chwila, dzięki której w świat
marzeń odpływam.
 
Spędzam tutaj czas i tworzę,
poznaję ludzi i ich różne romantyczne
historie.
 
I już mam się zabierać za pisanie, lecz
na moje zapiski rozlewam kawę
przez roztrzepanie.
 
To moje roztrzepanie jest tym spowodowane,
że się pojawiłeś  i od tamtego momentu
moje serce szybciej bije.
 
I niby mam Cię na wyciągnięcie ręki,
ale tak naprawdę nie mogę mieć,
bo to jest skomplikowane
bardziej niż wydaje Ci się.
 
Lubię z Tobą spędzać szalony czas.
Śmiać się z Twoich żartów
i na plaży doczekać początku
dnia przy szumie fal.
 
Chciałabym budzić się już przy
Tobie co dnia, lecz czy to się uda?
Tego nawet nie wiem ja.....
 
L. Rose

piszę wiersze

o swoich marzeniach

nawet tych

które nigdy się nie spełnią

o ludziach

którzy zaginęli gdzieś

w olbrzymim świecie

choć wydawało się

że będą zawsze

o miłości

która wciąż ucieka

tak jakbym dopiero

wszedł w wiek dorosłości

a to przecież dawno

nieprawda

o przyjaźni

rodzącej się optymistycznie

i ginącej

często

przez los

i zaniechanie

i o tym

że zawsze jest czas

na niesamowitą

odmianę tego

co wydaje się

niezmienne

a gdy potem

czytam

kolejne wiersze

czuję i widzę

że świat

w lepszy się zmienia

bo jestem tym

w co wierzę

Oskar Wizard

prawdziwa miłość

to ustąpienie jej miejsca

w autobusie

pchanie za nią wózka

w markecie

nie wchodzenie

do łazienki

gdy barwi znów włosy

aby ukryć

ich biel

to wyjście

za nią z psem

bo pada

(a najlepiej z nią)

otulenie

w zimowy wieczór

ciepłym kocem

w smutku gorącym uśmiechem

przytulenie

(a jeszcze lepiej ramionami)

pójście do apteki

w środku nocy

na drugi koniec miasta

po aspirynę

i zaparzenie herbaty z miodem

gdy ma gorączkę

(wcale nieromantyczną)

prawdziwa miłość

to również

śmianie się z jej dowcipów

chociaż czasem

trudno wychwycić

puentę

mówią

że kocha się za nic

a jednak

za wszystko

Oskar Wizard