Zapłonęło niebo barwami
w ciszy wstającego poranka
musnęło uśpiony świat wargami
jak nową nadzieję wygnanka
przeciągnęło się trochę z rozkoszą
opasując ziemię daleko
gwałtownie myśli płosząc
w radosnym uczucia alegro
ożywiło wszysko co spało
nowego dnia kapłanka
czarną noc pozostawiając
jak nienasyconego kochanka
tańczy po jasnym niebie
płomykami złotego lata
ciesząc się chwili powabem
świadomością całego wszechświata

***
Dział: Liryki
***
Zbigniew Małecki

Nadpłynęła chmura
banalna
ziemia wyciągnęła
popękane ręce
prosząc o deszcz
rośliny zadarły głowy
nasłuchując
zerwał się wiatr
napełniając szeptem całą okolicę
deszcz deszcz deszcz
spragnione usta kielichów
rozchyliły się
łapczywie wyciagając
w poszukiwaniu wilgoci
spadło kilka kropel
smętnie zwiesiły głowy
znowu nas oszukała

***
Dział: Przyroda  
***
Zbigniew Małecki

Płynie melodia
poloneza
zahacza o drzewa
faluje łąką
zamyśliła się leszczyna
wierzba płacząca
opuściła jeszcze niżej
swoje gałęzie
powiało tęsknotą
za zapachem
naszych łąk i lasów
są na wyciągnięcie ręki
tak blisko
a tak daleko

***
Dział: Zamyślenie
***
Zbigniew Małecki

Twarzą w twarz
zastygając w bezruchy
oceniając przeciwnika
ja olbrzym
i on
filigranowy koliber

co sobie pomyślał
patrząc mi prosto w oczy
on wielkości pszczoły
i ja
słoń
w składzie porcelany
i maleńkich cudów
takich jak on

pewnie stwierdził
patrząc na spustoszenia
naszej cywilizacji
taki duży a głupi

***
Dział: Rozważania
***
Zbigniew Małecki

Powietrze stężało
horyzont zastygł w czerni
niepokój ogarnął ciało
zadrżało
pęknięcie rozdarło niebo
huk
cisza
szum
werble
błysk
rozdarcie
konwulsje strach i zamęt
szaleństwo pędzone błyskami
jeden za drugim
pęd powietrza oślepia
gałęzie lecą
huk
połamało
ogień
woda
ciemność
zgroza
cisza . . .
kap kap
promień słońca

***
Dział: Przyroda
***
Zbigniew Małecki