Czemu niektórzy jej nie zauważają,
a inni się o nią modlą?
Czy gdybyś miał całą szklarnię róż, fascynowałbyś się jedną, niepozorną?
Czy onieśmielałaby cię swym pięknem,
gdy pod nosem masz setki równie oszałamiających?
Mnie owszem.
Poświęciłabym jej specjalne miejsce w wazonie,
zrobiłabym wianek z nią w roli głównej.
Dlatego, bo jestem w niej zakochana i ekscytuje mnie każdy jej płatek.
Tym właśnie jest wolność.
Żyj każdym jej płatkiem.

Życie nigdy nie było prawdziwe,
stek kłamstw narzuconych przez kapłanów
by napełniać ich próżne żądze
a oni nazywają to religią

Mglistych wspomnień czar prysł
świat rozwiązłości otacza mnie
resztki rozsądku, resztki radości
lecz bólu nie czuję, nie dziś

Pajęcza królowa oszczędziła mnie
przy brzegu Styksu ukryłem się
Do domu czas wracać, lecz gdzie?
i czym on dziś jest?

Jestem jak wiatr, gdy chcę potrafię rozwiać wspomnienia,
Jestem niczym anioł, potrafię się unieść ponad wszelkie wzniesienia.
Potrafię być rzeką, płynąć w marzeniach bez zaprzestania.
Potrafię być murem, zatrzymać bez zastanowienia.

Jestem jak melodia, trafiam w ludzkie uczucia.
Jestem jak róża, krwawe me ukłucia.
Potrafię być cieniem, tułać za swym losem.
Potrafię być niewidomym, idąc za głosem.

Jestem jak promień słońca, daje ludziom szczęście.
Jestem jak ból, trafiam w  najważniejsze.
Potrafię być nauczycielem, choć życiowe me przesłanie.
Potrafię być obojętny, nie zważając na czyjeś wołanie.

Jestem jak włóczęga, szukając zaspokojenia
Jestem jak marzyciel, pragnąc spełnienia
Potrafię być ścieżką, prowadząc do celu
Potrafię być ukojeniem, lecząc ludzi wielu.

Lecz jedno jest pewne, zawszę byłem i będę tą samą osobą,
Która chciała oraz chcę, podążać jedyną własną drogą.
Która rozumiała i rozumieć pragnie ludzkie uczucia.
Która pragnie pomóc i pomagać z odrobiną współczucia.