Taka sobie opowieść

Jaka piękna pogoda na dworze. To wiosny jest uroda, czy deszcz czy słota, to warto jest żyć.
Skowronka słychać śpiew, każdy powinien swym oddechem witać dzień, cieszyć się
i z radością nić żywota pleść.
Kiedykolwiek znajdziesz się na boku, to staraj się innym dotrzymać kroku.Uderzaj często
w złoty róg i nie wchodź nigdy pod koślawy stół. Jeśli znajdziesz się tam gdzie morze
i ocean jest spójrz na plażę. Czy wiesz, że każde ziarenko piasku, ma na swym obrazku
wspomnienie o dalekich podróżach w nieznane i zapomniane krainy.
Tam gdzie słońce z niebem się styka, tam gdzie głębia jest jeszcze nie zdobyta, tam
gdzie zorza jasnością i czerwienią zachwyca jak młodej dorodnej dziewczyny lica.
Tam gdzie księżyc w noc ciemną gwiazd wędrujących szuka, gdzie korytarze, szczeliny,
jaskinie, pieczary nieznane jary, w których gnieżdżą się istoty z tej i nie z tej planety
i tworzą opleśniałe widoki, a ty powiesz NIE, to nie są moje widoki i kroki.
Uwierz w to,: ono odsłoni przed tobą nieznaną epokę, czyli swe tajemnice umysłu granice.
Wsłuchaj się w jego wołanie, spójrz, co ma jeszcze na swoim łonie?
Opowieści o zaginionych żeglarzach, co płynęli na łodziach wioząc różne baśniowe towary,
do swego kraju czyli czary jak-- stroje bogate, klejnoty,złoto,imbir, paprykę i inne przyprawy
nieznane, tam gdzie są inne góry, lasy, rzeki, drzewa owocowe jak : banany, ananasy,
bulwy kwiatów i inne rarytasy. Nie z każdej podróży wracali cali i zdrowi do domu.
Potęga mórz i oceanów dała się im we znaki, wiatry, cyklony poniewierały jak łupiną,
ich statki i z całym dobytkiem znalazły się na samym dnie.
Takich cmentarzy jest tam bardzo dużo, o czym świadczą wraki, bo inni śmiałkowie
zapuszczają się w nieznane głębiny i rozpadliny i przynoszą nam nowiny,filmując
życie krajobrazu morskiego, łowią każdy strzęp życia ludzkiego, bo zawsze tam
gdzie są ich szkielety biją serca, o których mówią wieki.
Co jeszcze chcesz dodać do tej treści.?
Chyba nic, to jest koniec mej opowieści.
i