Życie to nie fabryka snów
Czyny giną pod natłokiem słów
Twoja prawda jest tylko Twoja
Lecz Świat posiada swój obraz
Dlaczego uważamy że od innych wiemy lepiej?
Dlaczego chcemy być nad niebiosami sklepień?
Dlaczego nasze myśli wędrują w wygodnej bajce?
Dlaczego nie poszerzamy horyzontów? -spójrz w oczy prawdzie

Witaj w rzeczywistości
Tu nie odnajdziesz litości
Pożrą mięso, spalą kości
Kiedy otworzysz oczy?

Wyznawca Jezusa rzuca w dziecko kamieniem
Jesli byłeś w Marszu Wolności może dotyczy to Ciebie
Lecz czego oczekujesz od tamtych ludzi?
Wejdź w ich umysły, zobacz jak psychicznie Cię pobrudzi
Dlaczego krzyczymy gdy coś obok się dzieje?
Dlaczego milczymy gdy grzech nie ociera swoim ramieniem?
Dlaczego ewolucja potrzebuje milionów lat?
Dlaczego więc jednym gwałtem chcesz zmienić świat?

Witaj w rzeczywistości
Tu nie odnajdziesz litości
Pożrą mięso, spalą kości
Kiedy otworzysz oczy?

Chcesz zagłuszyć inne zdania, bo nie są zgodne z Twoim
Chcesz dostać pomocy, choć pomaganie innym nie przystoi
Chcesz równości, ale tylko we własnym zakresie
Jak daleko fantazja Cię jeszcze poniesie...

Witaj w rzeczywistości gdzie  nie wszystko jest łatwe i oczywiste
Gdzie różnice poglądów zabiją za swoją ojczyznę
Ja też chce pokoju, ja też chce dobrze dla świata
Dla każdego dobro jest inne, tego się nie zwalcza

W czasach, gdy miałem kilka lat
A za wzór służył mi brat
Przerażał mnie ciężar dorosłości
Chciałem od życia tylko wolności

W czasach, gdy słuchałem rodziny
Wierzyłem w ich pogardliwe miny
Czułem się tłem we własnym filmie
Musiałem coś z tym zrobić pilnie

Dziś, unoszę się ponad ziemię
Jestem tam, gdzie nigdy bym nie mierzył
Jak miałem uwierzyć w siebie?
Przecież nikt we mnie nie wierzył

Dziś, zdarza mi się krążyć po niebie
Choć nieraz podmuch piekła mnie uderzył
Wcześniej nie wierzyłem w siebie
Bo nikt we mnie nie wierzył

Życiowe refleksje nachodzą mnie codziennie
To żyje we mnie i burzy mury kamienne
Życiowe refleksje odbijają się od lustra
Nigdy już nie klęknę i nie dopuszcze się do głupstwa
Te wszystkie przemyślenia oświetlają moją ścieżkę
Wszystkie złe wspomnienia gaszą radości świeczkę
Cierpienie napędza mnie ambicją, bo wiem że kiedyś ucieknę
Lecz przed snem pozwól mi powiedzieć że za Tobą tęsknię

Życiowe refleksje to film, gdzie gram główną rolę
Nie chcę Oskara, nie nagroda jest działań motorem
Życiowe refleksje to album zdjęć wspomnień w głowie
Miło powspominać, a ich lekcje zachować na najtrudniejszą mowę
Przez nie tak często sam drapię swoje rany
Lecz moje męstwo nie pozwala nie dać sobie rady
Przez refleksje przestaję nareszcie mieć obawy
Nie pozwolę być więźniem cudzej zdrady

Maluję jutro wczorajszą krwią
Szukam ochrony na własny schron
Z błędów własnych buduję dom
Z nadzieją, iż to będzie mój ląd
Nie wierzę w żadną ze swoich klątw
Nie dotykam żadnej z Twoich rąk
Zataczam w głowie kolejny krąg...

A wszystko po to
By być najlepszą wersją siebie!
A wszystko po to
By uciec przed własnym gniewem!
A wszystko po to
By wierzyć w swoje wartości!
A wszystko po to...
By oddać się ponownie miłości

Maluję uśmiech wczorajszym smutkiem
Ten obraz ozdobię bujnie
Na świecie przecie może być tak cudnie
Chociaż Anty, to Mu tego nie utrudnię
Bo pracuję nad sobą schludnie
Wstyd mi przyznać z jakim skutkiem
Zataczam w głowie kolejny krąg...

Porażkę odniosę tylko, jeśli nie spróbuję!
Walcząc o siebie świata nie rujnuję
Nie muszę być Aniołem, by być w Niebie!
Wystarczy, że będę najlepszą wersją siebie...

A wszystko po to
By uciec przed własnym gniewem!
A wszystko po to
By wierzyć w swoje wartości!
A wszystko po to...
By oddać się ponownie miłości

//Wiersz pochodzi z mojego "albumu wierszy" o tytule "Anty"
https://wrzucplik.pl/pokaz/1782292---naqy.html?fbclid=IwAR3hqzEfWacqoWiQDDzVOkE8htxbmay2Q08lcFgMj9p00KRZ-BDv-sSwYsQ

Serdecznie zapraszam do przeczytania całości :)

"Anty" to zbiór wierszy moich przemyśleń na temat mojej osoby względem świata, a także moje prywatne zarzuty wobec tego, co się dzieje wokół nas
Próbowałem tutaj pokazać w pewien sposób emocje ( "Bunt" i inne "capslocki" :)), próbowałem sił także w niedokładnych rymach oraz nieregularnych budowy wierszy

Nie mam siły wstać, nie mam siły wstać
Chcę tylko już iść spać, nie umiem już trwać
Mam nadzieję, że pewnego dnia
Zabierzesz mnie do zmian
I uśmiechnę się, bo schowany
Przed życiem umieram schorowany
I leżę pokonany

Czy to nie cudowne, jeden błąd
Zabiera szczęście daleko stąd
Zabij mnie, nie powiem nikomu
Cierpisz? Witam w domu...

Goni mnie już czas, goni mnie już czas
Lecz nadal trwa ten trans, chowam swoją twarz
Mam nadzieję, że pewnej nocy
Użyczy mi ktoś pomocy
I zatrzyma łzy, otrze je z policzków
Wynieś mnie proszę z klinczu
I podnieś mój mistrzu...

Czy to nie cudowne, uciekam z lasu
Nasze cierpienia nie cofną czasu
Zabij mnie, czekam na Ciebie wiernie
Czas nie cofnie naszych cierpień

02.19