Tomiki poezji

czasem warto

oderwać się od ziemi

i z okna samolotu

spojrzeć na nią z góry

a na wszystkie nasze

codzienne problemy

popatrzeć spokojnie

z innego wymiaru

śmieją się na okrągło

biało-szare obłoki

które wolno sobie płyną

nie spiesząc się donikąd

bo przecież dla nich

gigantyczne kombinaty

to tylko pudełka zapałek

a zagonionych ludzi

nie widzą już wcale

Autor: Don Adalberto

Fotografia: Don Adalberto

Jeśli kogoś darzysz miłością wielką
że mógłbyś góry przenosić
postaraj się z nim być za wszelką cenę 
żebyś nie musiał potem w sobie żalu nosić
że chwila która mogła odmienić ci życie
uleciała jakby kamforą była
a miłość wciąż w tobie żywa
długo ci  będzie duszę paliła

Wolnym krokiem -

idę ulicą Zwycięstwa 
niosę piękny bukiet 
z Wieczoru Poezji 
bukiet bzu wonnego - 
majowe bzy wonią zachwycają

Uczucie szalone -
przy blasku księżyca
miłość się rodziła
małymi kroczkami
za nami goniła -
pierwszy pocałunek
namiętny gorący 
obezwładniający -

twoje ciemne oczy
blaskiem się świeciły
a wilgotne usta
tak namiętne były -
miłość chciała uwieść
nasze młode serca
i zawładnąć nimi -
gdy już nas uwiodła

życie stało się rajem -

szaleństwo pierwszej miłości
w każdym pozostaje
gdy wybiegam myślą
w te odległe lata
te miłe wspomnienia
we mnie odżywają -
moją tajemnicą
na zawsze pozostanie
każda tamta chwila -
w mym sercu ukryta .

autor: Helena Szymko/

foto z Google/

Nie jestem poetą,

ja tylko do Ciebie piszę...

Słowa niech będą podnietą.

Będę przez chwilę bliżej.

Posłuchaj mojego serca,

ono bije zupełnie jak Twoje.

Poezja to scena najlepsza.

Budzi zmysły uśpione.

Nie jestem poetą,

pragnę chwili rozmowy...

Pachnącej chlebem lub lawendą.

Na prozę jestem też gotowy.

Cóż znaczą wiersze,

wobec chwili bliskości?

Gdy zmysły jak koty

się ocierają?

W świecie powszechnej oschłości...

To uczucia w sercu pozostają.

Oskar Wizard

(fot. z Google)