Wyzwanie

Już kilka lat minęło 

 jak zasiadłam  w kręgu seniora.

Nie, nie zgubiłam celu,

 lecz podążam zawsze za nim

 jak z nas wielu.

 Natura daje mi, to co może.

 A ja z form wdzięczności wiążę

jej dążeń wyzwanie.

 I dalej do przodu, pcham swoje starania

 o miejsce gdzie światło natury kieruje,

 jak drogowskaz, o niebo granice zahacza

podaje swe ramię, jak słoneczne promienie

 myślącej cząsteczce wszechświata,

co wnikają w ducha bezkres przestrzenny 

         tego świata.

 

 

 

 

Piórko
O pająku, musze i pchle.
 

Komentarze 2

marmur w wtorek, 10 grudzień 2019 22:52

Pozdrawiam serdecznie Heleno . Brakowało mi takiej poezji .
https://www.youtube.com/watch?v=_gu9KKxhMa8

Pozdrawiam serdecznie Heleno . Brakowało mi takiej poezji . https://www.youtube.com/watch?v=_gu9KKxhMa8
Gość - Monika w piątek, 31 lipiec 2020 19:21

Człowiek musi pogodzić się z upływającym czasem. My często udajemy, nie żyjemy z zgodzie z sobą, oszukujemy samych siebie. A tymczasem wszystko ma swój czas i miejsce.

Człowiek musi pogodzić się z upływającym czasem. My często udajemy, nie żyjemy z zgodzie z sobą, oszukujemy samych siebie. A tymczasem wszystko ma swój czas i miejsce.
czwartek, 25 kwiecień 2024

Zdjęcie captcha