Zapomniany Świat

Kiedy Powitam Cię Znów na Tym Świecie,zadowolonego, aż po kraniec Świata.
Powiem Ci Coś takiego ,gdzie sens mych Myśli ciągle Cię oplata.
Powiem Ci ,że Cię Kocham aż po Raj i Morze, powiem Ci,że Kocham Ciebie -tam gdzie są Niebiańskie Zorze.
Zapominam,że gdzieś daleko czasem ode Mnie Odchodzisz.
Na tym stromym spadzie ze skał w Przepaść- chcę Cię stąd Wybawić.
Czy kiedy Znów Cię Zobaczę , będziesz po Mojej Stronie, Niewinny niczym Duch, który ma Zamyślone Skronie.
A może trzeba , bym pokochała Cię jeszcze bardziej- tak na Nowo, byś był Moim Bardem , który Gra i Śpiewa
Pod Moim Oknem Przeznaczenia,gdzie to co jest Szczęściem praktycznie się Nie Zmienia.
Wiesz, Moja Droga Miłości, Ja nie chcę w Życiu narobić Ci Przykrości...
Ta Przepaść , o której piszę jest niczym Nicość , a Nicość jest tym czym jest Miłość bez Miłości, bo można
Kochać lecz tylko Siebie czasem...tak wprost z Nicości.
Więc, na tym skończę moje wywody: "Powiem Ci Mój Kochany , że chcę Ci Pomóc , i za Nim Ty lub Ja
odejdziesz-Dać Ci w Życiu Osłody.