Samotność

Samotność mi doskwiera
a dusza umiera
Czy starczy dość siły
by przejść jak należy
przez cięzar zwany życiem
to od innych zależy
Czy ze mną zostaną
niewidzialni się staną
czy komuś zalezy
czy w sens życia ktoś wierzy
Monotonność zabija
z powodem życia się mijam
coraz bardziej z niego szydzę
tym wszystkim sie brzydzę
Pustka rani tak mocno
w moim życiu jest tak mroczno
szczęście to obce mi słowo
pechem miażdżę brawurowo
Głośno wołam tylko chwilkę
zaraz potem szybko milknę
a wtedy nie jestem sobą
gdyż mówić nie mam do kogo.