Widzę coraz gorzej
usta gubią słowa
cierpi okropnie głowa
i jak wulkan chcę wylać
rozgrzaną lawę z czoła
nie lubię tego fotela
przeraża mnie cisza ścian
i pozy zmienności na twarzy
raz sięgam nieba
a raz jestem w najgłębszej szczelinie
przechodzę z okna w okno
patrzę jak mknie
zegar moich lat
szukam przyjaznej dłoni
co zagłuszy samotność
serce zapomina o biciu
tracę oddech na schodach
zagubiony w pajęczynie
utkanej ze zmarszczek
aż cichutko leżę
spętany chorobą końca
Kazimierz Surzyn
Jak dobrze jest czasem
pochwały posłuchać.
Jak miło drży serce
słysząc komplementy.
Nawet w czas smutku
zaczynasz odżywać...
Uroczych słów
wysłucha nawet święty.
Przypomnę ci więc,
że jesteś dla mnie
ważną osobą.
Noszę radość w sercu,
od kiedy cię poznałem...
Myśli natchnieniem,
każdego dnia ozdobą.
W tobie
drugie słońce
na niebie
ujrzałem.
Gdy mówisz,
czuję przyjemne mrowienie.
Świat staje się magiczny,
wręcz coraz piękniejszy!
Przynosisz szczęście
i marzeń spełnienie.
Za słowa anielskie
przyjmij całus
najgorętszy!
Oskar Wizard
Myślałem, że milcząc
okażę szacunek
drugiej osobie...
Słuchając uważnie sprawię,
że polubisz mnie trochę.
Milczenie złotem,
mowa srebrem
- przysłowie podpowie...
Konsekwencje tej bzdury
wciąż ponoszę!
Bo tak naprawdę ludzie
kochają gaduły.
Jeśli jest mądra,
przymkną oko
na drobne potknięcia.
A jeśli nawet
mówi wciąż bzdury...
Gdy zdarzy się mądrość,
dusza jest wniebowzięta!
Kobiety wciąż ćwierkają,
aby więź utrzymywać.
Mężczyźni dzięki słowom
budują przyjazne relacje.
Możesz więc śmiało
głosu nadużywać.
W milczeniu ukryj
jedynie tajemnice.
Oskar Wizard
Na gwiazdy swoje uczucia przyrzekali.
Była to miłość pełna wspaniałych wzruszeń.
Lecz los przechylił zło na swej szali.
W jej życiu pojawił się nowy dureń.
Lecz pierwsza miłość była majętna.
Druga lepiej się w łóżku sprawdzała.
Do zbrodni też była chętna.
Intryga w sypialni powstała.
Dopadli go w łóżku o świcie.
Dokładnie upozorowali włamanie...
Chcieli obłowić się sowicie...
Spytał: Dlaczego to robisz kochanie?
Bo jestem rozrywkową dziewczynką.
Ty nudzisz mnie zaś niesamowicie!
To będzie mordu przyczyną.
Stracisz za chwilę życie.
Zbudziła tym Anioła Sprawiedliwości.
Usłyszał sąsiad podejrzane okrzyki...
Spłoszeni, połamali na schodach kości.
Lecz nie dla nich zabrzmiał sygnał karetki!
Dostali lat więzienia dwadzieścia i pięć.
Pierwszą miłość lekarze uratowali.
Miał też dodatkowe szczęście...
Zdołał schowany w pracy
kupon na milion ocalić!
Oskar Wizard
kiedyś życie było prawdziwe
i dynamiczne
książka miała zapach
a świat prawdziwe kolory
teraz obowiązuje
czas smartfoniczny
od wczesnego poranka
po późne wieczory
słuchawki na uszy
i telefon przed oczy
przejście przez jezdnię
wśród pisku opon
jedyna miłość
podczas czarów nocy
memy
filmiki
i emotikon
świdruje uszy
ciągłe dzwonienie
a ja tak pragnę
chwilki ciszy
od smartfona
wolę po stokroć
przytulenie
lubię
bicie twojego serca
słyszeć
Oskar Wizard
pierwsza
druga trzecia
czwarta
płynie czas
w rytmie
sekund tęsknoty
pora samotności
jest
nic nie warta
gdy wzbiera chęć
na czułości
piąta
szósta
siódma
kolejne chwile mijają
czy spotkać się dzisiaj
uda
kolejne nadzieje
znikają
potem
ósma
i dziewiąta
jakże puste te godziny
snuję się po mieście
i błąkam
chociaż czas
coraz bliższy
powitania
dziesiąta
a po jedenastej
samo południe
nagle jakaś
urocza postać
się wyłania
wyglądsz
cudnie
Oskar Wizard
,,Boże,
użycz mi Pogody Ducha,
Abym akceptował tych,
których nie mogę zmienić,
Odwagi, abym zmieniał tego,
kogo mogę zmienić,
I mądrości, abym zrozumiał
że tym kimś jestem ja."
(Modlitwa o Pogodę Ducha)
Pozbawieni
autentycznej tożsamości.
Dorastający
wśród sprzecznych sygnałów.
Nieznający w dzieciństwie
pojęcia miłości.
W sidłach lęków,
urazów i żalów.
Lecz teraz możesz już
uzdrowić dziecko,
które tkwi w tobie.
Zdrowienie zaczyna się,
gdy wyjdziesz z izolacji.
Jest przecież wielu,
którzy żyli podobnie.
Takich jak ty
spotykać zacznij.
Poznasz na nowo
pojęcia szacunku,
humoru i łagodności...
Twoje życie
w szczęśliwsze się zmieni.
Poznasz też sekret
prawdziwej miłości.
W tym wszystkim
nowi Przyjaciele
są niezbędni.
Oskar Wizard
kiedy jestem daleko
czuwam nad tobą
gwiazd rozmarzeniem
bo jesteś
najpiękniejszą nadzieją
i serca westchnieniem
kiedy jesteś daleko
płynę do ciebie
tęsknotą
bo tylko
w bliskości
odżywam radością
bądź więc zawsze
przy mnie blisko
abym nie tracił
swojego życia celu
widzę go wyraźnie
przy tobie tylko
moja miłości
i serca
przyjacielu
Oskar Wizard
Nie zostawia się psa samego w domu.
On przecież nie zna się na zegarach...
Nie może wyszczekać żałości nikomu.
Choć tak bardzo się stara!
Wywlecze więc skarpetę do prania oddaną.
Na znak protestu położy na środku pokoju.
Będzie cieszył swą mordkę kochaną...
To kara, że nie ma tu nikogo!
Gdybyż tak jeszcze potrafił korzystać z toalety...
Albo też znał plany dzisiejsze ludzi!
Zjadł wszystko, więc miska pusta niestety...
Za chwilę powrócą, wciąż się łudzi.
Można więc spać lub włóczyć się bez celu.
Śpi się najlepiej na łóżku nielegalnie.
Znów cię tam zaskoczę Przyjacielu!
Lecz i tak coś smacznego piesek dostanie!
Oskar Wizard
(fot. z Google)
melodia sącząc się
z czarnych jak noc głośników
pieści delikatnie uszy
wnika w serce
swoim rytmem
budzi duszę do życia
perkusja wzbudza dłonie
a potem całe ciało
do ruchu
zupełnie nie pasującego
do rzeczywistości
cóż z tego
kiedy u ramion
wyrastają skrzydła
a pokój roziskrzył się
tysiącem barw
zaczynam tańczyć samotnie
wirując
coraz szybciej
i coraz bardziej
stapiając się
z zaczarowaną muzyką
w jedność
jaka szkoda
że ciebie tu nie ma
w tej właśnie
magicznej chwili
Oskar Wizard
(fot. z Google)
szukamy ciepła
w drugim człowieku
często napotykając
niezrozumiały chłód
spotykamy wielu ludzi
na życiowym szlaku
dominuje uczuć głód
nie zawsze
miłość jest naszym
staraniem
przyjaźń doskonale
leczy blizny duszy
i miłość i przyjaźń
niech blisko pozostanie
nawet nieidealna
zmysły poruszy
lecz bywa przeklęta
chwila samotności
gdy brakuje wsparcia
w potrzeby chwili
i nie ma przyjaciół
nie ma miłości
kawa ten czas
z pewnością
umili
Oskar Wizard
(fot. z Google)
słowo stworzone
w sposób
tak piękny
że sercu dodaje skrzydeł
w rymach odnajduje
melodię zmysłów
pieszcząc doznania
pięciolinią
wyrazów
bez rymu
zaś
pędzi
jak oszalały ogier
płynie
jak wodospady
kruszące skały
rozbija zaskorupiałe
przekonania
zerwane z uwięzi
reguł
próbuje przytulić
myśli
przyspieszyć
tętno
rozgrzać ciało
lub wprost przeciwnie
zmrozić celną puentą
niespodziewanie
docierając
do źródła
wszystkich lęków
bywa też lekiem
na wszelkie obawy
gdyż ma moc magiczną
zdolną
uzdrowić duszę
lub obudzić
drzemiącą
miłość
a wszystko to
tylko dla Ciebie
Czytelniku
Oskar Wizard
pocałowałem ze stawu żabkę
tak mocno aż się zarumieniła
i nawet podstawiła łapkę
niestety księżniczką nie była
kupiłem podkowę ze złota
aby szczęście przynosiła
do dziś boli mnie głowa
spadała ze ściany
i w łeb się wbiła
wrzuciłem do studni całą wypłatę
na drobne grosze rozmienioną
policjant poczęstował mandatem
uznał wodę za skażoną
szukam wciąż
szczęścia talizmanów
wymyślam cudowne zaklęcia
i chyba należę
do gatunku baranów
przegapiłem chwilę
gdy byłaś do wzięcia
Oskar Wizard
lubię spoglądać
na kwiaty i drzewa
na ludzi biegnących
w niewiadomym celu
patrzeć jak ptak
porankiem śpiewa
oglądanie dostarcza
radości wiele
lubię też za tobą
wodzić wzrokiem
jest to najmilsza
z moich obserwacji
wciąż zachwycasz
swoim urokiem
proszę spoglądać
na mnie też zacznij
Oskar Wizard
(fot. z Google)
życie jest jedno
powtórki nie będzie
choć tak chcieliby
buddyści
to nie gra
w której masz
jego wielokrotność
i nie trwa
też zbyt długo
w skali kosmicznej
to zapałki błysk
marnotrawione
i niedoceniane
w ciągłym biegu
donikąd
lub przesypiane
dzisiejsza chwila
oddawana
snom o wielkości
w dniu jutrzejszym
albo
tęsknotom
za chwilami
które nie powrócą
życie jest jedno
powtórki nie będzie
warto być dobrym
to jedyna waluta
która
może mieć wartość
w transakcji
Piekło-Niebo
Oskar Wizard
Uwielbiam wyprawy
do biblioteki.
To podróż
do tajemniczej krainy.
Są tam
uczuć i wiedzy
rzeki.
Każda książka
ma urok
inny.
Lecz wpierw
wpadam na półki
książkokrążenia.
Prawdziwe skarby
za darmo
oddane.
Nagle moja opcja
odwiedzin się zmienia.
Zbieram
najciekawsze publikacje
zachłannie.
Są tu albumy
wspaniałych ilustracji pełne...
Tomiki poezji
autorów już zapomnianych...
Wypełniam nimi
swój plecak zupełnie.
Romanse o historiach
zakochanych...
Już w domu
miejsca na książki
nie znajduję.
Lecz wszystkie
są dla mnie
bezcenne i śliczne.
Po każdym połowie
wspaniale się czuję.
Nadejdzie dzień,
w którym coś z biblioteki
po prostu wypożyczę.
;)
Oskar Wizard
(fot. z Google)
Ileż w tych wierszach
jest miłości...
Ileż bólu i zadumy
nad tajemniczym światem.
Jak wielkie
jest pragnienie czułości...
Zachwytu nad motylem
i pięknym kwiatem.
Sarkazmów
wyśmiewających
okropne wady.
Opisów zdarzeń
ważnych
dawno temu...
Kopania polityków
w przerośnięte zadki!
Pragnienia sukcesu,
najczęściej
swojego.
Albo też w bikini,
czyli prawie naga fotka...
Lub prężenie muskułów
w nowym samochodzie.
Wzoruj się na mnie
a szczęście
cię spotka!
Odnoszenie sukcesów
jest dziś
w modzie.
Smutne treści,
aby zdobyć
garść współczucia.
W wierszu, zdjęciu
albo też
w piosence.
Ekshibicjonizm ciał,
myśli
i uczucia...
Terapia
w silnych emocji
udręce.
Zastanawiam się często,
dlaczego to robimy?
Najczęściej na facebooku,
jeśli się nie mylę?
Czy bez tego
oznajmiania,
wszystko utracimy?
Bo marzymy
o nieśmiertelności,
choć przez chwilę?
Oskar Wizard
(fot. Z Google)
Chcę ruszyć w przód
Za marzeniem iść w dal
Lecz okiem do tyłu rzut
Sprawia, że umieram tu
Umieram tu...
Diagnoza już dawno wystawiona
A mimo to wciąż potrzebuję doktora
Nie chcę żadnych Twoich zastrzyków
Po prostu bądź i mnie przytul
Wiem co mi dolega, umieram między ludźmi
Może to ja jestem taki sam, a oni tacy różni
Nie mogę się odnaleźć, nie widzę zbawienia
Nie mam pretensji, nie mam zażalenia
Zauważyłem, że nie pasuje tu, chcę pasować tam
Jestem pośród chmur, ciągle szukam zmian
By odnaleźć się w tej dziczy i uśmiechnąć się raz szczerze
Lecz ciągle porażka, nie wiem gdzie mnie to zabierze
Czy trafię na człowieka, który mnie uratuje?
Bo ja samemu niczego dobrego nie zbuduję
Widzę jak z wiersza na wiersz bliżej mi grobu
Wędruję myślami, a nadal jestem w tym domu
Z Monologu wpadam w Bełkot i szał
Wystarczy tej agonii, proszę o strzał
Pragnąć śmierci czuję coraz większą obojętność
A z ludźmi nie połączyła mnie żadna jedność
Jestem całkiem sam, chcę ruszyć w przód
Ratuj Patrycjo, potrzebny mi cud
Obojętne mi były te tabletki pod językiem
Stoję w spokoju, nie uciekam z krzykiem
Jestem cieniem samego siebie
Może się tylko lenie, może
zaprzepaszczam swoje istnienie
Ale co zrobić, powiedz jak mam wstać
Z łóżka skoro jedyne co robię to płacz
Nie chcę nikogo łudzić, że sobie poradzę
Umieram - taką tajemnicę Wam zdradzę
Ale kogo to obchodzi?
Chcę ruszyć w przód
Za marzeniem iść w dal
Lecz okiem do tyłu rzut
Sprawia, że umieram tu
Umieram tu...
Wyznacznikiem moich osiągnięć był drugi człek
Lecz kiedy go podniosłem on prędko zbiegł
A przecież był w takim bagnie
I prosił o mnie tak ładnie
Teraz wystarczy to zostawić w tyle
I zbić w tym snookerze wszystkie bile
Uśmiechnąć się i zaczerpnąć życia
A ja czuję przeszkody nie do przebicia
Bo niby jak mam łapać radość
Skoro pomaganie to moja słabość
Ale nie umiem pomóc mojemu ego
Tutaj potrzebuję kogoś drugiego
A wciąż liczba jest pojedyncza
I jakimś trafem każdy to przemilcza
Z oczu ciągle lecą mi łzy
Nie panuje nad tym, cichy krzyk
Gdzieś tam słyszę go w moim wnętrzu
Chcę ugościć może kogoś w moim sercu
Nie mogę podjąć choć małego kroku
A chcę się rozpędzić i wygrać w skoku
I w dal i wzwyż i zdobyć wszystko
Co ma życie, lecz to prysło
Znowu leżę smutny w pokoju
W duszy nie mogę znaleźć spokoju
Nie odwracam się a widzę co za mną
To paranoja, przez którą wpadam na dno
Umieram porzucony pośród kompleksów
Niedługo odpłynę do tych bezkresów
Ale kogo to obchodzi?
Chcę ruszyć w przód
Za marzeniem iść w dal
Lecz okiem do tyłu rzut
Sprawia, że umieram tu
Umieram tu...
mów do mnie wierszem
listem
westchnieniem
mów szeptem
wiążącym
emocje drżące
albo też przemów
bez słów
przytuleniem
abym poczuł
że nie jestem
jak obcych
tysiące
Oskar Wizard
(fot. z Google)
Pytasz, co u mnie?
Trudne pytanie.
Bo wszystko się zmienia
i nic nie jest stałe.
Niezmienne jest tylko
ludzi kochanie.
I chyba we mnie
już pozostanie.
Od szarpania z losem
starte mam dłonie.
Nie myślę o jutrze,
gdyż jest zagadką.
Tylko moje serce
urokiem płonie.
Lot nad kukułczym gniazdem,
nad przepaścią.
Nie liczę ciosów
otrzymanych od życia.
Co nie zabiło,
wzmacnia kondycję.
Kiedyś spokoju
przyśniła mi się
chwilka...
Lecz potem
znów porwało ją
życie.
Pytasz, co u mnie?
Trudne pytanie.
Nadzieja ślepca
wiedzie po drodze.
I tylko miłość
we mnie pozostanie.
Dlatego niczym już
się nie trwożę.
Oskar Wizard