nie myśl już
o jutrze
zbyt wiele
ja dzisiaj
przy tobie
jestem
popatrz na mnie
uważnie
aniele
nie widzisz
że pragnę cię
zatrać się we mnie
porzuć wszelkie
niespełnione marzenia
będzie nam miło
i przyjemnie
z uczuciem
świat w piękniejszy
się zmienia
Oskar Wizard
(fot. z Google)
W piwnicy światło przebija się przez
małe zakurzone okno ,zbutwiałe drewno
zapachem zatrzymuje wspomnienia
niechciane co powinny być dawno zapomniane
lecz w półmroku tak ciężko dostrzec
ostrość rzeczywistości ona tu nie zagląda
tylko chowa się po kątach , pająk
rozwijający sieci przyczajony obserwator
wychwyci każdą myśl dobrą
on zawsze jest głodny cudzego szczęścia
myślałem że umarłem kiedy owinięty
w lepkiej włóczce czekałem na dobicie
wpadł promień światła złoty , od Boga ?
wiem że tchnął we mnie nowe życie
przez pęknięte okno szczelinę małą znalazł
dostrzegł mnie , bo kiedy nadzieja ginie
w ostatecznej ostateczności rozwija
warkocz bym z ciemności wspiął się
ku górze po światła miłości linie
czy moc która dotyka serca jest
Ojca wyciągniętą ręką czy
Matki jasnym warkoczem nie szukam odpowiedzi
wiem nigdy jej nie znajdę czy ma to jakieś znaczenie
to co się wyklucza uzupełnieniem jest dla siebie
jasność do ciemności schodzi lecz bez ciemności
nie istnieje , gwiazda bez czarnego tła znika
z piwnicy w dzień wychodzę otrzepując kubrak
z moli wspomnień , opadną zamienione w popiół
zagarniając ręką wsypuje do butelki pył marny
niech odpłynie z rzeką do morza zapomnienia
jeśli znajdziesz tą wiadomość niech będzie słonecznikiem
dla świadomości ludzkiego istnienia , imion tak wiele pokochasz
lecz jedno jest tylko imię miłości dla duszy wiecznego spełnienia
rozwieszam obok
koszulę zmartwień
i otulony ciszą
nocnej pościeli
przedzieram się
przez głębię mroku
wchodzę na chwilę
do wirydarza snu
aby uwolnić myśli
w kącie podświadomym
i odszukać
kwitnące marzenia
Autor: Don Adalberto
Kochanie, wybranko mojego serca
To była długa ciężka droga
To była trudna i ciężka trwoga
Kochanie, zabrakło dla Ciebie miejsca
Bóg wie, że nie skłamałem
Bóg wie, że Ciebie chciałem
Przynajmniej teraz wiem
Przynajmniej teraz mogę powiedzieć
Przynajmniej teraz wiem
Przynajmniej teraz mogę potwierdzić...
Skarbie, który chciałem zachować dla siebie
Nie zmieniłbym nic w Tobie, pomimo przeżytych koszmarów
Serce stające w płomieniach, nie zmieniłoby swoich zamiarów
Skarbie, chciałem byś nosiła moje mienie
Bóg wie, że pragnąłem
Bóg wie, że zginąłem
Przynajmniej teraz wiem
Przynajmniej teraz mogę powiedzieć
Przynajmniej teraz wiem
Przynajmniej teraz mogę potwierdzić...
Że kochałem
Przynajmniej wiem...
że kochałem
Przynajmniej wiem...
że kochałem
I cóż mi z tej wiedzy...
nie cofnę błędnych chwil
nie cofnę przebytych lat
choćbym z siłowni
miesiącami nie wychodził
nie zmienię się
choć czasem z tym źle
a jednak będę
cały czas ci słodził
nie będę księciem z bajki
nie będę milionerem
choćbym całe życie
postawił na jedną
kartę
bo to już inny czas
przybyło lat
mimo to chcę kochać
wciąż i naprawdę
Oskar Wizard
to wcale nieprawda
że los wystąpił
przeciw mojej osobie
ludzie nieprzychylni
też byli niewinni
samotnym
któregoś dnia
nie zostałem
dzięki tobie
przecież długo byliśmy
tak bardzo szczęśliwi
nie usprawiedliwiam się
nie zaciskam już pięści
utraconego czasu
też nie odzyskam
lecz teraz inaczej
odnajduję szczęście
a dawny smutek
na zawsze znika
wreszcie spokój
w moim sercu gości
wszystko szczęśliwie
zmierza do radosnego
jutra
pamiętam aby o radę
wciąż prosić
największego
obrońcy i wroga
patrzącego
na mnie
z lustra
Oskar Wizard
Tej właśnie nocy
popłynę do ciebie.
Sennym pragnieniem
otulę gorąco.
Przytulimy się
mocno
do siebie.
Księżyc
zazdrościć będzie nam
milcząco.
W snach
niebo jest
jakby jaśniejsze...
Błękitem ust dotyka
parków zieleni.
Nawet pocałunki
są jakby gorętsze?
A noc
bardziej srebrem
się mieni.
Gdyby
tak można było
chwycić marzenia...
Wpleść w nasze zwykłe,
codzienne życie...
Bo w nich
wszystko co piękne,
się spełnia.
Tymczasem
coraz piękniejsza
śnisz mi się...
Oskar Wizard
(fot. z Google)
Pośród obłoków marzeń...
Wśród mgieł
aluzji i niedomówień...
O krok
od wspaniałych wrażeń...
Anioł do wynajęcia
pióra skubie.
Bo wiele ma
rzuconych propozycji.
Lecz która zasługuje
na uwagę największą?
Najczęściej brzmią,
zrób swoje
i zniknij.
On szuka
dla dwojga
opcję najcenniejszą.
Czym jest opieka
przez chwil parę?
To chyba potrafi już każdy.
Potrzebny Anioł na stałe!
Właśnie o tym on marzy.
Opiekuj się mną
za dnia i we śnie...
Potraktuję tą prośbę
poważnie.
Jeśli więc nocą
nie przytulisz się...
Anioł
z twego życia
wypadnie.
Oskar Wizard
(fot. z Google)
Zostanie po mnie tylko kilka wierszy
Może wspomnienie jakieś w sercu czyimś
Może zaduma, gdy ktoś szepnie o mnie,
Wtedy tu wrócę, powrócę do chwili,
Kiedy chodziłam tą drogą na łąkę,
Kiedy co lato kwiaty tam zrywałam,
Kiedy szeptałam do drzew, żeby rosły
Albo do ludzi cicho zagadałam
Zostanie po mnie to, co w sercu było
Smutna zaduma i w oknie czekanie.
Więc gdy odejdę, gdy się w mgłę rozpłynę
To po mnie tutaj chociaż to zostanie.
„Kto nie nosi swojego krzyża, a idzie za Mną,
ten nie może być moim uczniem.”
Łk 14,27
I zamyślenie
w ironii losu
zamiast należnej
wdzięczności
sprzedano cię
za judaszowe
marne srebrniki
choć w oczach Bożych
znacznie więcej
jesteś wart
Piłat obmył ręce
nie chciał mieć
nic wspólnego
z twoją sprawą
szukając pomocy
patrzyłeś błagalnie
na zebrany tłum
lecz i on został
poddany manipulacjom
przy tobie pozostał
jedynie krzyż
myślę o tobie
dotykam wierszem
na płatkach poezji kładę
marzeniem
tanecznym krokiem
rytmicznym
w takt melodii rymów
zbliżam się
i obraz sercem
przybliżam
westchnieniem
przytulam
myślą otulam
w magiczny sposób
przysiadasz obok
chociaż jesteś
tak daleko
tak nieosiągalna
jeszcze
Oskar Wizard
(fot. z Google)
Czasem życie jest jak pustynia
gdzie nie ma nawet kropli wody
promienie wypalają codzienność
a ból oblewa twarz łzami
Życie w pustynię zamieniło nasz stół
przy którym jeszcze siedzimy
i tylko surowość zamkniętych ust
unosi skrzypienie bukowego blatu
Kiedyś potok słów naszych
płynął w przyszłość rzeką marzeń
krążył po barwnych pokojach
trudno było go zatrzymać
Dziś tak jakby nas nie było
wpatrzeni w stołu czworokąt
szorstcy niczym ściernisko pola
jak znów odnaleźć siebie na nowo
Kazimierz Surzyn
Jak dobrze i bezpiecznie zamknąć się w domu.
Czytać książki, dużo jeść, słuchać gramofonu.
Wieczorem pijany ojciec z pracy wróci.
Straszliwy lęk do domu wrzuci.
Jak dobrze jest na tą chwilę zachorować.
Zapomnieć o szkole, wzbudzić zainteresowanie.
Nie będą ,,innemu" dziś dzieci dokuczać.
Może choć na chwilę wzbudzę w rodzicach kochanie?
Jak dobrze i bezpiecznie zamknąć się w domu.
O tym, że matka też pije nie mówię nikomu.
Bo ona chce, żeby ojcu wódka się skończyła.
A tak naprawdę moją nadzieję wykończyła.
Pijani rodzice i ciągłe dantejskie sceny.
Czy wasz los nie mógł mieć większej ceny?
Nie wy, lecz wierna samotność była za moimi plecami.
Lecz już na trzeźwo udawaliście jacy jesteście wspaniali.
Jak dobrze i bezpiecznie zamknąć się w domu.
Gdy nie ma rodziców, nie czuć pijackiego smrodu.
Mogliście chociaż nie udawać wszechmogących.
Nie widzieliście oczu dziecka smutkiem gasnących.
Oskar Wizard
Boli kiedy gaśnie miłość
i dokucza częsta samotność,
serca nie biją już tak mocno,
życie zapomniało o szczęściu,
stół zburzył most porozumienia,
dłonie nie splatają w sobie,
nie czekamy na nasze kroki
na schodach, słowa zgubiły
dawno znaczenie i otoczyły
nas murem milczenia, gazety
książki, radio, telewizor, laptop
telefon, zastąpiły nam wszystko,
nie wracamy do tego wigoru
zalotów, uniesień miłosnych,
co dawniej nie mieścił ocean,
aż choroba drzwi otworzyła
i wtedy miłość z mocą wróciła.
Kazimierz Surzyn
Noc zaczyna mnie prześladować
Próbuje uciec, chcę się schować
Więc zamykam oczy na łóżku
Łzy spływają po łańcuszku, puk puk
Kto tam? Chyba się cofam, po ziemi się miotam
Stukanie do głowy, urazy urządzają łowy
Płacz odejmuje mowy, zbędne są mi te sowy
Co mądre prawią morały, zawsze pomoc sprawiały
Otuchy dawały, kazały być wytrwały, puk puk
Wciąż pukanie słyszę, ledwo dyszę
Chcę tylko cisze, a widzę przeszłości kliszę
Psychiczne nisze, w próżni wiszę
Noc atakuje, jestem sam na sam
Umysł panikuje, tyle na nim ran
Obrazy maluje, moje myśli złam
Noc rujnuje, nie chcę być sam na sam...
Noc mnie goni, śledzi, coś do głowy bredzi
Stawiam się tej rzezi, uraz w głowie świeży
Taka cena prawdy - świadomość tej larwy
Boli, niby Bóg pomoże, niby to ukoi, zmaże,
Z mojej dłoni wspomnienie o zbrodni i broni
Prześwietlenie mojej zbroi, aby dostać oświadczenie
Że nie żyje w niej słabe brzemie
To po prostu wiara, miłości miara, przez życie wyśmiana
Ciągłe zadręczenie, widzę Boga - fata morgana
Ciągła ściana, psychiczne zaprzepaszczenie
Smutek i rana - Ona to Zbrodnia, ja jestem Kara
Masz chłopcze temperament, gdy popadasz w lament
Sam na sam ze sobą, zrzucony miłości kamień
Tyś jest kłodą, do rozpoczęcia wolności, poczucia radości zdolności
Boże, w głaz zamień serce, amen
wybacz mi
że tak często
wracam
do wspomnień
rozgrzebuję wydarzenia
sprzed lat
sięgam po słowa
które zalegają
na półkach
pamięci
oglądam pożółkłe
jak jesienne liście
fotografie
i zerkam z przerażeniem
w lustrzane odbicie
które aż boli
myślami obejmuję czule
minioną bezpowrotnie
chwilę zgubną
choć dobrze wiem
że przeszłością
żyć nie można
lecz bez niej
żyć jest mi trudno
Autor: Don Adalberto
Rozmawiałeś kiedyś
kilka godzin
z samobójcą?
Prościej byłoby
połknąć drut kolczasty
lecz nieszczęśnik
dzięki temu
przeżył.
Przytuliłeś bitą
i zgwałconą?
(Mężczyźnie dużo trudniej).
Podałeś z uśmiechem rękę
mordercy po wyroku?
(Choć ręka drżała
lecz uścisk był serdeczny).
Słuchałeś opowieści schizofreników?
(Niewielu
jest w stanie wysłuchać
lecz warto).
Warto pielęgnować zdrową
część ich psychiki.
Rzuciłeś
palenie i kilogramy
naraz?
Obowiązuje przekonanie,
że to niemożliwe.
Pozbyłeś się wad
prowadzących do śmierci?
A teraz pomagasz tym,
którzy chcą tego samego?
Czy szanujesz cudze poglądy,
odmienne od twoich?
Odłóż emocje,
każdy ma prawo
do swojego wszechświata.
Jeśli tak, jesteśmy braćmi.
Płyną wciąż
strumieniem losu
nowe zlecenia...
Od Siły Wyższej,
w końcu
jest Szefem.
Oskar Wizard
ciekawość życia
serca natchnienie
ścieżki losu
mądrości westchnienie
uczuć i emocji labirynty
miłosne wzloty i upadki
radości szczyty i smutków szczeliny
naukowe zagadki
tysiące pytań
i tylko kilka odpowiedzi
tak wiele zagadek
ukrytych w życiu siedzi
Oskar Wizard
(fot. z Google)
masz prawo śmiać się i płakać
we własnym rytmie
stanąć na własnych nogach
wspierać się na czyimś ramieniu
żyć z kimś
a nawet samotnie
to twoje życie
więc sam decyduj
w milczeniu
lub pytaj zbyt dużo
nie ma niemądrych pytań
takimi bywają
niektóre odpowiedzi
a potem zrób wszystko
po swojemu
masz prawo do błędów
są najcenniejszym źródłem
wiedzy
a nie książki
książki są martwe
uwolnij więzy
cudzych oczekiwań
zgaś strach
otrzymany w spadku
od rodziców
zapewne chcieli
twojego dobra
ale to ty ponosisz konsekwencje
bądź sobą
sięgnij
marzeń
masz prawo być dzieckiem
niezależnie od wieku
zawsze nim będziesz
Oskar Wizard
Stoję na scenie
zwieram pośladki
jak galareta dygocę
wcale nie z zimna
tysiące ludzi wpatrzonych
w każdy mój drobny ruch
jedni krzyczą zabij
inni a żebyś spuchł
gościu po co tu włazisz
przecież ty jesteś tchórz
lecz wszystko da się zrobić
kiedy na gardle nóż
ostrość trzeźwość
umysłu tracę
i ten drze się z góry
bóg sponsor
no za co ja ci płacę
tu ma być przedstawienie
zeszły się te ludziska
rusz dupę na tej scenie
oni zobaczyć chcą z bliska
twój tryumf lub upadek
Ocieram spocone czoło
szczęście na pewno się przyda
wyostrzony wzrok i słuch
ta scena to korrida
stoimy tak we dwóch
naprzeciw ja i on
jednemu wielka chwała
drugiego czeka zgon
niby tu taki tłum
dziwne odczucie mam
gwar krzyki na trybunach
ja jestem całkiem sam
skinienie głową
nerwowy tik
ruszają tak na siebie
człowiek i rogaty byk
gloria zagłada czyja
rozszerzone źrenice
spod otwartych szeroko powiek
czy jestem szarżującym bykiem
czy ja to z płachtą człowiek
złapać byka za rogi
wtedy gotowa kasa
dasz się przebić szpadą
w sklepie czerwona kiełbasa
na tej scenie stoję w masce byka
od akcji brakuje tchu
no powiedz coś do ludzi chłopie
z ust moich wydobywa się głośne bezradne
mu .