...bo gdy cię nie ma tkwimy jak pisklę w skorupie
którą ty otwierasz aksamitnym kluczem
przyoblekasz w płaszcz z marzeń utkany
przed stopy rozrzucasz dywan różany
a dłonią wykutą z kryształu tajemnego
ku krainie gdzie blask słońca krasnego
obmywa z fałszu i wątpliwości strutych
gdzie ku twej chwale dziękczynne oddają saluty
prowadzisz i mnie, pielgrzyma i sługę
cnót nieśmiertelnych, co ich mocy smugę
poznał, i nad życia murem drwi niewzruszony
gdyż dnia każdego coraz bardziej skruszony
z szekspirowskim szeptem skreślam te wersy liche
bom przez ciebie samotności stawiam słodkie znicze
i z dwóch serc płynie spiżowa melodia
niech każdy posłyszy: Amor Vicit Omnia.