Ołowiem wypełnione chmury
Lunęło.

Schronili się 
przy kawiarnianym stoliku.

Flirtują... 
Twarze zakwitły rumieńcem
odurzeni sobą, 
zapatrzeni.

Rozległ się krzyk mewy.

W pół słowa zamilkli,
że za szybko za daleko.

Czar prysnął...

Spłoszony czas
zaczął istnieć na nowo.