na brzegu życia

srebrna łódź

i morze spokojnie szumi

jeszcze nie pora

         nie pora jeszcze

              do łodzi wsiąść

trochę... gotowa

bo niby w połowie życia

co raz częściej

spokojny wiatr

szumem motylich skrzydeł

donosi że zbliża się

ta podróż za jeden obol

choć srebrna  łódź

spokojny przyciąga wzrok

nie nęci rejs

     jeszcze w gwiazdach

     mój nos

bo czuję że pięknie pachnie

jesienny wrzos

to dla mnie

dla mnie to

życie wiosenną barwą

wybuchnąć zamierza

jutrzejszego dnia