Garść piachu wziąłem
ciepły słońcem nagrzany 
żółty kwarc rozkruszony
w ilości nieodliczany

Co gwiazd na niebie
w mej dłoni tyle go
i wciąż zachodzę w głowę
milion milionów sto

Pierwiastki są niezmienne
na Gai w mlecznej drodze
w odległych galaktykach
myślami po nich chodzę

Trzymam trochę wszechświata
z Bożej gliny zlepionym
w zamyśle mam swą wartość
po śmierci tam wskrzeszonym

Poczułem mocny powiew
wiatr w drzew konarach gra
wypuszczam go niech leci
tym kwarcem będę i ...
          Ja

Mówią na mnie gwiazda
choć nig­dy nie uczyłam się świecić

zardzewiałymi gwoździami przybili do zmurszałego nieboskłonu
żebym nie spadła

a tak chciałam byś po­yślał życzenie.