Czemu wichry wiejecie nad ziemią
Czemu w serca ludzkie nie wstąpicie?
Przecież tyle w nich złości i gniewu,
Które łamią innym szczęście, życie?

Wejdźcie w serca i tam zróbcie przeciąg,
Niech co złe i z gniewu pochodzi
Wasza siła czyszcząca wywieje,
Niech nienawiść i złość już nie szkodzi.

Lecz wy wichry wiejecie po górach
I z drzewami wolicie się mocować,
Bo serc ludzkich ruszyć nie możecie,
Bo zbyt ciężkie z nienawiści w słowa.

Bo zbyt trudno, by człowieka zmienić
I zbyt ciężko, by miłość powstała.
Więc wy szaleć wolicie wśród lasów,
Bo od serc wrażliwsza jest skała.

Nie opuszczaj mnie Boże, mój Panie
Bo me serce pęknie z bólu zaraz,
Ja wciąż czekam na Twe zmiłowanie
Na dłoń Twoją, którą Ojcze podasz.

Nic już nie mam prócz Twojej miłości
I niczego prócz nadziei w Ciebie.
Tylko w Tobie ta światłość, światłości
Które wznosi ku Niebu jasnemu.

Bez niej błądzę wiecznie w ciemnej nocy
Która bólem, tęsknotą i łzami,
Nie opuszczaj mnie Boże, mój Ojcze
Kiedy błagam miłości słowami.

Cichą zadumą nad wierszem się skłaniam,
W pokorze klęcząc przed Twoim obliczem
I nieporadne słowa swe układam,
Bo łask Twych Panie w sercu swym nie zliczę.

Cicho wiec szepczę nieskładne me modły
Dobroci Bożej darem obsypana.
Bo łask Twych Panie w sercu jest aż tyle,
W onieśmieleniu padam na kolana.

Bo jakże o tym światu mam powiedzieć
I sercem swoim mam mu to wyjawić.
Czy świat doceni że miłość jest pierwsza?
I czy zrozumie że miłość świat zbawi?

Dlatego wiersze pisać ciągle będę
I wszystkie w darze Tobie Boże, składać
Bo słów zbyt mało jest na całym świecie,
By o Twych łaskach ludziom - opowiadać.

Boże mój, tak dużo łask mi dałeś
Tyle darów spłynęło na duszę.
Twej miłości tak wiele dostałam,
Że serce pełne szczęścia, wzruszeń.

Jakże Panie mój najlepszy Ojcze
Zdołam sercem Tobie oddać dzięki,
Za Twe łaski, za to co mi dałeś
Jak odnaleźć myśli, słowa, dźwięki.

By to wszystko co czuję wyśpiewać
By to wszystko co widzę powiedzieć
Gdzie są myśli co potrafią mówić
Gdzie są dźwięki co potrafią wzlecieć.

Boże Wielki, mój Ojcze Najlepszy
Jak dziękować, jak wdzięczność wyrazić,
Za Twą dobroć, za miłość i łaski
Za to że Ty teraz, mnie prowadzisz.

Ojcze mój, który mieszkasz wysoko,
Za chmurami, na bezkresie Nieba.
Który jesteś tak odległy okiem
Jesteś blisko, gdy Ciebie potrzeba.

Wszędzie widzę Twoje dzieła Boże,
Wszędzie ślady Twej miłości, Panie.
Kiedy w sercu mym łagodzisz bóle,
I gdy gdy budzisz miłości wezwanie.

Wszędzie widzę Twoją mądrość Boże,
W każdym kroku, który nowy czynię
Bo Twa miłość Ojcowska jest ze mną,
Gdy z ufnością wzywam Twoje Imię.