Serce nie sługa
nie pyta głowy
czy krew pompować całą
czy może do połowy

Rytm też nadaje
sekundom życia
radość rozterki
twego tu bycia

Tu bycia bicia
nie jesteś w stanie
odgadnąć siły
co działa na nie

Akumulator jest gdzieś ukryty
zasila iskrę elektronową
zaczerpniętego z prawdy odkrycia
że pobór mocy jest niewiadomą

Głowa zdziwiona jak może działać
rzecz taka prosta zasilająca
rączkę co pisze nóżkę co stąpa
elektronika ? czy zwykła  pompa ?

Tłoczy i tłoczy puka i stuka
rozdaje karty świadoma tego
gdybym stanęła to nie dopisał
byś mój kochany wiersza kolego

Umysł jak przeżył by bez paliwa
zgasł by jak motor u pana Tadka
co ledwo kaszlał kiedy się zatarł
na szczęście brat był i "zła" sąsiadka

Skąd ta energia popycha pcha
więc tą zagadką dziele się z wami
nie ma tu wątku lecz kto go zna ?
do swego serca zajrzyjcie sami

Nadeszły radosne Święta ,
już wiosna za oknami ,
wszyscy składają życzenia ,
więc ja Wam życzę Kochani ....
Żebyście w świątecznej radości ,
nigdy nie byli sami !

Jakie dziś właściwie mają znaczenie,
Takie czy inne historie życiowe,
Lepsze czy gorsze na ziemi istnienie,
Każde tak jakby nowe, lecz nie nowe.

Historia swiata w różnych odsłonach,
Nikt z niej niczego się nie nauczył,
W konfiguracji zderzeń milionach,
Nikt błędów z życia nie wykluczył.

Więc coraz bardziej się oddalamy,
Budując coraz większe struktury,
Od tego na co wpływu nie mamy,
Od źródła życia, od matki natury.

Im bardziej nasz umysł komplikuje,
Tym więcej cierpienia ma historia,
W jakim kierunku ludzkość galopuje,
Skoro nie sprawdza się żadna teoria?

A człowiek pragnie jednej rzeczy,
Z sił całch uczynić możliwym,
Nikt tego przecież nie zaprzeczy ,
Że pragnie być po prostu szczęśliwym.

A szczęście jako przedmiot marzeń,
Jest dla mnie stałym stanem duszy,
Niezależnym od wszelkich zdarzeń,
Od chorób, zła, powodzi czy suszy.

Nie znajdę szczęścia w posiadaniu ,
W tym, bez czego "nie da się obyć",
W próżnoci, pysze, w ego władaniu,
W tym co można mieć albo zdobyć.

W różnorodności mych uczuć czuciu ,
Szczęście cichutko sobie spoczywa,
Po mych pancerzy twardych zzuciu,
Scalić chcę z sobą szczęścia ogniwa.

Ten odnaleziony entuzjazm istnienia,
Co mnie czasami wypełnia od środka,
We wszystkim co mam do zrobienia,
Radość i miłość niechaj się spotka.

Wielcy fizycy, matematycy, optycy
I inni tego świata mistycy
Nad tęczą zachwycać się nie umieją.

To tylko krople w słońcu się mienią
Złudzenie dla oka i tyle
Nic oprócz zjawiska fizyczno- logicznego
W siedmiobarwnym półokręgu nie widzą.

Kolejność barw długością fal potwierdzają
I nic więcej nam nie tłumaczą.

Wydaje się mistykom, iż wiedzą wszystko
O tęczy, którą rzadko na niebie widują.

W księgach, ciągach, cyfrach zakochani
Nowe siły w laboratoriach testują,
Mnożą, odejmują, sumują, dzielą
Światem zachwycać się jednak nie umieją.
 
Szanuję potrzebę świata zrozumienia,
Poznania, testowania, nawet i liczenia.
Życzę Im nawet w dążeniach powodzenia
I choć czasami mniej nad tęczą naukowego dowodzenia

Dobrze jest żyć w fantastycznym świecie
Aniżeli topić się w rzeczywistości.
Łatwiej się marzeniami rozkoszować
Niż w realnym świecie się znajdować.
RADOŚĆ  I  MIŁOŚĆ
To romantyka, płyń z nią dopóki
Twe serce pika.
Odnajdziesz uroki nieznanej przygody,
wejdziesz do kryształowej wody,
Napijesz się z tego strumienia i odejdziesz
w ślad swobodnego nieznanego myślenia,
który dotąd był nie do urzeczywistnienia.
Poruszać się w tym świecie, to cudowne
jest zjawisko.
Lecz uwierz mi, to nie jest wszystko.
Bo te myśli są jak, to słonko na niebie,
buja sobie swobodnie i uśmiecha się do ciebie.
MARZENIA  SĄ  TYLKO  MARZENIAMI.
To MASKOTKA jest.
Ja w nią nie wierzę.
Taka to, ze mnie jest istotka.

Mówi się czasami o kimś, że jest " nadwrażliwy",
czym różni się ktoś taki od innych, i czy jest szczęśliwy ?

Nadwrażliwi to ludzie z pozoru spokoju wewnętrznego,
lecz gdy bliżej ich poznasz nie potwierdzisz tego.

Swoje emocje ukrywać potrafią wspaniale,
nawet gdy cierpią, dobre wrażenie robią doskonale.

Jak kochają, to kochają całym sercem - zachłannie,
gdy wybierają przyjaciół - robią to starannie.

Cechuj ich czułość, czasem do przesady,
czy jest to zaleta ? ... może rodzaj wady ?

Nadwrażliwi ukryte, niewypowiedziane myśli mają,
i często różnego rodzaju twórcze talenty posiadają.

Nikt tak jak nadwrażliwi nie potrafi tego ,
by z miłości czerpać  sens życia całego.

Jedno moje oko się śmieje,
z drugiego płyną łzy.
To jedno widać ma nadzieję,
drugie wie, że los bywa zły.

Kiedyś obydwa płakały,
teraz już nie jest tak.
Czy będą razem się śmiały ?
powiedz,  że będzie tak.

Córko moja,

Jest mi przykro,
Zaniedbałem nieco Twe dzieciństwo.
Jest mi przykro
Za niedojrzałe me ojcostwo.
Jest mi przykro
Za uczucia nazbyt skryte.
Jest mi przykro,
Że wybierałem czasem własny spokój.
Jest mi przykro
Za dziecięcy Twój niepokój.

Dzisiaj - już wiem,
Więcej ciepła by się zdało.
Sama duma z ładnej córki,
To jednak o wiele za mało.

Gdy Cię codzienność czasami przygniata,
a samotność tak bardzo doskwiera,
nie miej wtedy żalu do świata,
i do losu, że coś Ci zabiera.

Spójrz na życie z innej, lepszej strony,
doceń wszystkie swoje dobre chwile,
nie smuć się, bo to czas stracony,
nie trać więcej, straciłaś już tyle.

Pomyśl o tym, że nie jesteś sama,
że jest ktoś kto myśli o Tobie,
kto Ci mówi, że jesteś kochana,
zacznij wreszcie tak myśleć o sobie.

Nie bój się żyć marzeniami
nawet wtedy gdy są nierealne,
rozstań się ze złymi wspomnieniami,
kiedyś trzeba - przecież to normalne.

Z optymizmem patrz na świat,
i nadzieją na lepsze dni,
dość już było tych smutnych lat,
będzie lepiej - proszę uwierz mi !

Zakochani w życia pędzie
gubią ja
Odrzuceni w społeczeństwie
budzą strach
Zapatrzeni wciąż przed siebie
palą mosty
Przegrywają po raz wtóry każdy dzień
wyścig szczurów
Zawstydzeni swoim życiem
trwają nadal
Bezimienni piesi głuchych ulic
tworzą świat.