Kiedy nadchodzi noc
złowrogie siły wytężają wzrok
szukają ofiary, nie odstąpią na krok
będą ją szarpać , niszczyć
to może zatrzymać jedna moc
Wiara.

W życie , miłość i nadzieję
której nikt nie rozwieje
nie zniszczy , nie zdepcze
to ona stanie frontem ze złem
co w Tobie ziarno sieje.

Lecz to Ty masz wybór
którą stronę obierzesz
tą dobrą co strzeżesz
czy zła której ulegniesz.

Krollord , Gdynia 2001

W nieustannym mroku siedzę ,
W kącie ciemnym ciągle wierzę,
Że wszystko powróci... że to test.
Jednak me serce przepełnione bólem jest.
Życie stale figle płata
Jednego dnia miłość z rodziną dzielisz...
Drugiego drogi przeznaczenia mielisz...
Trzeciego dostajesz się w ręce kata.
Jedyną Twą tarczą jest wiara
Zbroją miłość , hełmem nadzieja.
Tych trzech rzeczy nikt Tobie nie odbierze
Kształć je , módl się , nie wierz w przeznaczenia.
Tak myślę , czuję gdy sobie w muzułmańskiej celi leżę
Nucąc hasło własnego natchnienia :
?Wierz w wiarę wierz !
Kochaj Sercem !
Nadzieję Miej !
Na dobrą drogę zawsze wejdziesz
I Wyruszysz ku światłu z niej !?

Krollord , Gdynia Kwiecień 2000

Trzy kamienie stoją jakowżdy cienie,
Wartownicy spoglądający na naszą ziemie,
Świętą , lecz okrytą szarością ,
Pozbawioną wszelkich uczuć,
Ciepłych , Serdecznych i Gorejących Serc.
O Kochany Święty Pawle !!!
Gdzie jesteś ? Gdzie jest miłość ?
Ta magia która nigdy nie przeminie
Ratuj nas ! , Swój lud.
Spójrz na naszą cywilizację...

Kiedyś leciał nisko, lecz wznosił się wysoko
dopóki strzałą nie dostał w oko,
Orzeł wspaniały
toną w przepaści bez dna
w bezdechu runą na ziemię.
Leży i płacze
Dusza wciąż skacze
tęskni za dawnymi lotami
za wspaniałymi łowami
za ukochaną wolnością
lecz na próżno.........
ogarnięty jest ciemnością,
śmiercią i samotnością.

Krollord , Gdynia 2007

Otchłań jest Ciemnością
panującą w milczeniu
okrytą niezwykle piękną czarnością
Niedługo ujrzy światło dzienne

Zniszczy to co istnieje
Zapanują rządy bezimienne
Niszczące nasze dzieje
Kto dobry niech rodzinę strzeże
Wkrótce ulegnie obcej wierze.

Krollord , Gdynia 2001

Nie potrafię pisać wierszy na papierze
Przeżywam ból natchnienia
Utraciłem wiarę
Serce boli , jest nieposłuszne

Utraciłem samego siebie
Nie będę w niebie
Dręczą mnie głębokie katusze
Utraciłem Średniowiecza Duszę.

Krollord , Gdynia 2007

Siedzi w środku zamku
Rycerz politowania i współczucia
Postać młoda i ambitna
Mętne uczucia,

Być może zagubiona,
Z zewnątrz w szaty dumy ozdobiona
Tęskni za radością
Próżnie bawił się wolnością
Gardząc życiem pod skrzydła Azraela

Tego któremu Bóg pomaga
Wpadł na terenie dawnego Izraela.
Plamisty Krzyż Czerwieni
Na szacie białej wyryty został

Sztandar biało-czarny z groza poległ
Miecz w ziemi pustyni się ostał
Tak papieski upadł człowiek
Teraz siedzi w środku zamku

Rycerz politowania i współczucia
Palcem wskazując prosektoria
Głosząc napis
Templum Militia Victoria...

Chciałabym zniknąć
Zaszyć się
Tam gdzie nikt nie znalazłby mnie
Źle mi w ciszy
Źle mi wśród ludzi
Nawet z tobą
Czasem
Mam ochotę zniknąć
Zapaść się
by nie czuć bólu
I samotności
Nie chce żyć w ten sposób
Nie będąc częścią
Do końca
Nie chce tylko chwil
Chce znaleźć się w czymś do końca...

W ręku sztylet
Na rękach krew
Chwała królowi!!!
W duszy gniew
W oczach wspomnienie

Za nią las
Przed nią mrok
W ręku sztylet
Na ciele krew

W niej tkwi zło
Chwała królowi

Kroczy drogą
Wokół tańczy
Cisza
Wokół czai sie śmierć

Oczekując kolejnych dusz.

Zamknę oczy
Może znów będzie dobrze
Zamknę oczy
Może znów nadejdzie dzień
Nie chce tych chwil
Które
Oplatają mnie mrokiem
Z każdej ze stron
Nie chce błądzić
Szukając właściwej z dróg

Cierpienie może zniknie
Jak znów odnajdę się.