Była już wiosna, już koniec lata.
A mnie to cieszy, zwyczajnie cieszy,
Że wkrótce zima w śniegi bogata.
Bo czas mi płynie jak strumień wody,
Lata mijają, wciąż szybciej, chyżej.
Więc cóż tam zima, a po niej wiosna,
Jeśli ku Niebu z każdym dniem bliżej.
Bo każda chwila, tu życia trudu,
To krok do przodu, krok ku wieczności.
Więc cóż mi bóle, przykrości, troski
Jeśli tam w Niebie czas szczęśliwości.