starość

stygną niczyje usta a

serce w rozterce

tłoczy życie

jeszcze

w żyłach żałosny

płynie czar z wczoraj a

dzisiaj codzienność

jak kromka chleba

tylko niebo

jakieś takie ponure i

ta godzina

piętnasta piętnaście

bardzo smutna

... i tak jej zimno