Tańczyła z wiatrem mgła,

beskidzkimi borami

uporczywie szła,

wznosiła oblicze ponad góry,

nie straszne jej były mury

suskiego zamku obronnego,

Małym Wawelem zwanego.

 

Jak szalona dopadła

górskich szczytów skrzydła,

nić pajęczą na łąkę założyła

i słońce siecią przykryła.

 

Kwiatom zapach odebrała,

drzewa puchem okryła,

z porankiem walczyła,

obłokom strachu napędziła,

(bo one białe i mgła biała).

Aż usnął zmęczony wiatr,

a razem z nim zasnęła mgła.

 

Kazimierz Surzyn