Chociaż żar
spojrzenie twe
teraz przesłania...
A serce bije w obłędzie
jak szalone...
Unikaj Przyjacielu
zbędnego zakochania.
To raczej nigdy
nie będą
sny spełnione!
Kobieta potrzebuje
dostatniej stabilizacji.
Mężczyzna
najczęściej kocha
erotycznie.
Zaprzeczysz pewnie,
że nie mam racji!
Bo słowa miłosne
(choć puste),
są śliczne.
Oskar Wizard
Przyjaciółko serdeczna i droga!
Marzysz mi się o poranku,
śnisz każdej nocy!
A zwłaszcza twoje piękne,
kształtne nogi...
Namiętny uśmiech,
tajemnicze oczy!
Lecz komplementy
toną cicho
w milczącej duszy...
Nie chcę być posądzonym
o molestowanie!
Prokuratora
żadna miłość
nie wzruszy!
Idź dalej
samotnie przez życie,
(Kochanie)!
Oskar Wizard
Tańcząc wśród barwnych bukietów liści jesieni,
poczujemy znów młodość serc, będziemy spełnieni.
Bo szczęście pochodzi z głębi serca.
I niech to będzie zawsze chroniona twierdza!
Zaśpiewam Ci najpiękniejsze wiersze.
A będą one coraz śmielsze...
Szczęście dopiero wtedy pełnym się staje,
gdy radości obydwojgu daje.
Widziałem gdzieś przepiękne róże.
Zatrzymały mój wzrok nieco dłużej.
Lecz dopiero, gdy ujrzałem Ciebie,
poczułem się szczęśliwy jak w Niebie!
Złocistym słońcem uroczej jesieni,
będziemy prawdziwie uszczęśliwieni!
Idąc przez życie tanecznym krokiem,
cieszmy się polskiej jesieni urokiem!
Wśród wielu moich codziennych myśli,
jedna dźwięcząc pyta:
Czy szczęście dziś nam się wyśni?
Piękne jesienne słońce rozpala w nas uczucia gorące!
Jesteś moim powietrzem potrzebnym do oddychania.
Jesteś najpiękniejszym wierszem bliskim zakochania.
Nie można nie kochać uroczej jesieni.
W chłodzie poranka idziemy bardziej przytuleni.
Najpiękniejsze są chwile, które jeszcze przed nami...
Mówią tak wszyscy prawdziwie zakochani.
Przyśniły mi się dziś Twoje namiętne usta...
Lecz przecież sny, to nie rozpusta!
Gorący pocałunek i namiętne przytulenie...
Życie zyskuje urok i natchnienie!
Motyle są cudowne i swoim urokiem zmysły zachwycają...
Lecz we mnie wspomnienia Twojego piękna tylko pozostają.
Oskar Wizard
*- i na sms-y.
umiera się tylko raz
albo też razów tysiące
strach czai się w nas
lub też myśli
beztroską pachnące
nic nie pomoże umartwianie
śmierć jest naturalną koleją rzeczy
potem zaś nic
lub zmartwychwstanie
dlaczego więc smutek
wciąż skrzeczy
zasnęły miliardy
i nam się to stanie
porzuć więc troski
i ciesz się życiem
martwienie się
to życia skracanie
bo zdarza się to
co śni się
umiera się tylko raz
albo też razów miliony
pogodo ducha
bądź zawsze w nas
chcę odejść
syty życia
i całkiem spełniony
Oskar Wizard
nie chcę być bohaterem
żaden ze mnie Herkules
wystarczy mi sławy tyle
ile pomieszczą
kiedyś
zachwycone spojrzenia wnuków
nie chcę być
znawcą poezji
żaden ze mnie Słowacki
wystarczy mi umowne miejsce
między Lechoniem a Waligórskim
w wirtualnej przestrzeni
nie chcę być Don Juanem
żaden ze mnie Tulipan
do pełni szczęścia
wystarczy mi twoje uczucie
bo jest prawdziwe
Oskar Wizard
jeszcze do wczoraj wierzyłem
w moc uśmiechu
że magią swoją zaczaruje
nawet poniedziałek
jeśli coś udać się dziś ma
blisko jesteś grzechu
a ja
nie golę się
i niech krzywym będzie
mój przedziałek
wszędzie widzę
smutnych
zawiedzionych
rozczarowanych ludzi
dinozaur by pękł
pod naporem
ich prawdziwych czy urojonych
problemów
jako empata przesiąkam nastrojami
więc smutek się we mnie budzi
zsumujmy twoje i moje kłopoty
już starczy
proszę
więcej nie mów
i kiedy jestem tak blisko dna
/teraz już naszej wspólnej/
strasznej
rozpaczy
sięgam
do zgromadzonych
przez lata zbiorów
mojej psychologii
pozytywnego myślenia
zamiast się wieszać
na biurkowej
zbyt małej lampie
zamykam oczy
wyrzucam słowami cierpienie
i nie ma już po nim
ani śladu
ani cienia
Oskar Wizard
pragnę
dać jeszcze jeden powód
potrzeby własnego istnienia
rozświetlić
mrok twojej duszy
podać rękę
poczuć
że jestem potrzebny
właśnie tobie
obudzić uśmiech
z zamyślenia
rozsypać
gwiazdy na niebie
być
jak aromat porannej kawy
zapowiadającej dobry dzień
zrobić wszystko to
czego brakuje
w egoistycznej
modlitwie
o własne zbawienie
Oskar Wizard
wspomnienia
słodkie jak miód
słońcem ozłocone
pachnące lasem
zdobione szumem
perłowych muszli
zbieram zachłannie
jak diamentowy żebrak
nigdy nie domyślisz się
jak wiele jest szczęścia
we mnie
kiedyś zbierałem
tylko smutki
aby pamiętać
o tym
czego należy się wystrzegać
aby przeżyć
dopiero Ty Przyjacielu
nauczyłeś mnie
że pogoda ducha
jest lepszym
talizmanem
Oskar Wizard
O tak wielu rzeczach marzymy,
tak wiele pragniemy...
Czasami do tego dążymy,
czasami w miejscu stoimy...
Marzenia są na wyciągnięcie ręki,
choć nie zawsze chcemy je dotknąć...
Już, teraz...
Bo są zbyt chaotyczne...
Czasami czujemy się samotni,
czasami jesteśmy samotni...
Pragniemy bliskości,zrozumienia,
a nawet namiętności.....
A teraz,
cisza,
spokój....
I ta muzyka......
-Blue Magiczna
(zdj. Google)
Dzień, noc...
Noc i dzień....
Czas ucieka mi przez palce...
Kiedy, co i jak....
To nie możliwe.
Tak nie może być....
Gdzie czas dla mnie?
W tym chaosie nie zgubić siebie...
Pod płaszczem błękitu schowana...
Jestem...
Czuwam...
W uśpieniu....
Złe, nie dobre,
daj mi spokój.....
Szczęście w oczach szczęście w sercu....
Oaza spokoju, oaza wytchnienia...
Gdzie?
We mnie....
Jesteś pewna?
Nie....
-Blue Magiczna
(zdj.Google)
Tak sobie tu usiądę,
po cichutku, sama...
W zamyśleniu,
przemyśleniu,
ciszy i spokoju....
Wołasz mnie?
Nie ma mnie...
To tylko wiatr szumi, oddycha....
A ja, jestem dla siebie....
Dla innych - czasami,
bo męczą mnie ich oczekiwania....
Burzą mą oazę spokoju,
wymagają zbyt wiele...
Jestem tylko człowiekiem nie robotem....
-Blue Magiczna
(zdj.Google)
Oj mogła bym wiele napisać co w mej głowie teraz siedzi...
Siedzą różne myśli...
Dziś same pozytywne....
Zresztą ja tylko takich się trzymam...
Ale co ja Wam będę zdradzać...
Moje myśli nie dostępne dla Was....
-Blue Magiczna
(zjd.Google)
Tak czasami coś przytłacza
i cichutko sobie siedzę...
To nie znaczy że nie mam nic do powiedzenia...
Rozmawiam myślami,sama ze sobą...
Czasami i kłócę się,
a od tak...
By nie zapomnieć,
żeby głupot nie robić...
A może by za dużo nie powiedzieć...
Czasami tak trzeba,
pomilczeć...
Czasami tak trzeba,
pobyć sama ze sobą....
Posłuchać coś co trafia w sedno sprawy...
Przeczytać ulubioną książkę...
Czy to sprawka jesieni,że .....
Nie to nie ona to ja......
Dojrzałam ....
Do etapu w którym się teraz znajduję...
Już nie czekam...
Po prostu ...
Jestem...
Żyję ...
Cieszę się dzisiejszym dniem...
Teraz i tu...
Choć nie zawsze jest kolorowo...
Lecz życie przecież nie zawsze różami usłane...
Ale i tak jest piękne..
Nawet podczas burzy...
Każdy ból,każde szczęście....
Które czujemy
oznacza,że my żyjemy........
Jesteśmy,istniejemy...
I to jest cudowne,piękne,magiczne.....
-Blue Magiczna
(zdj.Google)
Dziś to ja w muzyczną krainę poszłam...
Słucham,chwytam każdą nutę...
Każdy dźwięk....
Piękne,cudowne...
Ciało na swym miejscu....
Dusza się unosi w zachwycie....
Gdy odpłynę nikt mnie nie dosięgnie...
Mam własną krainę...
Tylko moja i tylko dla mnie...
Cisza,spokój...
Piękno...
Nie dla każdego dostępne....
Nie każdy stwarza swą krainę...
Większość to...
A może lepiej nie mówić...
Po co...
Cisza....
Odpływam....
-Blue Magiczna
Tyle słów nie powiedzianych,
w myślach skrywanych...
Potrzebne i nie potrzebne....
Kierunki tak obłędne...
Poddajesz się emocją,
po nocach skrywanych...
I tylko poduszka
I tylko Ty...
Wiesz...
Nikt więcej...
Nie pozwalasz temu ujrzeć światła dnia...
Wstajesz,ubierasz się,uśmiechasz....
I mówisz....Dam radę...
Dziś znów będę szczęśliwa/y....
I jesteś.....
-Blue Magiczna
O jacie.. Jaka pogoda..
Tragedia ...
Słońca nie ma,
kolorów nie ma ...
Tylko ta szarość i smutek....
Co Ty gadasz człowieku?
Tchnij w siebie życie..
Zacznij żyć, a nie wiecznie narzekasz...
I poszedł, wyszedł, spojrzał
i ujrzał... Kolory jesieni...
Zachwycił...
Serce zadrżało...
Dusza drgnęła...
Poczuł że żyje...
Chciał żyć...
Tu, teraz, dziś....
-Blue Magiczna
(zdj. Google)
A kiedy odejdę...
Nie mów, że będziesz szlochać.
Ja przecież nie zniknę,
wyłączę tylko internet.
Łączy nas ocean poezji,
kilka garści nadziei
i mnóstwo czasu spędzonego
wspólnie przed laptopem.
Nie mów, że była to miłość.
Miłość to przytulenie, spacer,
nawet gdy deszcz pada...
Przyjaźń to wsparcie ramieniem,
gdy życie w kość daje.
Zobacz! Nie ma mnie na fejsie...
A jednak istnieję!
Oskar Wizard
nie piszą już nowych wierszy
minęły ich wzloty i upadki
zgasł sen o wielkości
utwory przykryły nowe dzieła
ani lepsze
ani gorsze
i kurz
ciekawe
czy wiedząc to co teraz
poświęciliby tysiące godzin
poszukując Weny
zamiast po prostu żyć
bo życie jest zbyt krótkie
a może
przeczytali własne dzieła
te o szczęściu oraz miłości
oraz ławeczce w parku
czekającej na zakochanych
i wreszcie
odnaleźli to
w rzeczywistości
tego już się nie dowiemy
bo to trzeba sprawdzić
samemu
Oskar Wizard
Błękit dzisiejszego nieba
jakby głębszy
od wczorajszego
Narasta tęsknota
za tym
co mogłoby rozkwitnąć
karmione
niedawnym snem
Drżącym szeptem
rozpalasz
w sercu magię
której już
prawie zapomniałem
Słyszę twoje wołanie
gdy tworzę plan
ostatecznej ucieczki
donikąd
Chcesz podarować mi
wiosenne marzenia
w ciepłych kolorach
tęczy
Zostaję
Oskar Wizard