Odnaleźć się w mroku

Najdroższy? pozwól mi dotknąć
Twojego ciała,
gdyż kroczę samotnie wśród
ulic ciemności.
Pozwól się dotknąć,
nie będę się bała.
Nie chcę do Ciebie już czuć
nigdy złości.
Z cierpieniem na barku,
spowita tęsknotą
chcę Cię odnaleźć w mym
ciemnym świecie.
Nie poddam się nigdy i z
sercem mym złotym,
umysł stęskniony nadzieję
wciąż plecie.
Na znalezienie w mym sercu
Twojej miłości,
która już dawn
na wieki odeszła.
Wiem, że zniknięcie Ci
wszystko uprości,
jednak tęsknota
mi jeszcze  nie przeszła.

Na ciemnych ulicach
żadnej lampki życia,
lecz księżyc złocisty
wskazuje mi szlak.
Bolesne wspomnienia
wychodzą z ukrycia,
jak bardzo pragnęłabym
rozsiać je w mak.
Stęskniona ma dusza
błądzi wciąż w mroku,
myśli jak duchy
krążą po niebie .

Choć odnalazłam
Twe ciało  zeszłego roku,
wiem że już nigdy
nie wrócę do Ciebie.
 
Tułaczka w ciemności
nauczyła mnie żyć,
przede mną otwiera się nowa,
złota brama.
Nie chcę już nigdy
w niej sama być,
szukałam w mym życiu Ciebie,
a odnalazłam się sama.