Zostawić miłość

Szukała miłości w duszach samotnych,
zaznała rozkoszy, lecz jakże przelotnych.
Szybko zapomniała o tych, którzy ja kochali,
zniknęła z marzeniami w mglistej oddali.

Nie chcąc pamiętać chwil, które przeżyła,
życie płytkimi łzami z radością zmierzyła.
Lecz podjąć się marzenia jakże pragnęła,
miłość ich króciutką twardą ręką odjęła.

Samotnie wyruszyła na  nieznane lądy,
ku nowemu szczęściu pchały silne prądy.
Daleko od niego żyje tam samotnie,
nie wie czy go kocha, choć myśli wielokrotnie,
że gdyby wówczas przy nim została
i senne marzenia w rzeczywistość przelała,
Uszczęśliwiłby ja wielce, jak każdy zakochany,
lecz ona złamała mu serce z miłością są już przegrani.

Czy wróci?? Myślą czasem przelotnie.
Ona tam zostanie, on cierpi samotnie.
Gdyby ja poprosił, aby wtedy została?
Jednak tego nie zrobił, a ona czekała?