Zemsta

Północ wybiła - na cmentarz bieży
wiedzie go pełnia księżyca
wsparta o ciemny kamień marmuru
tylko pobladłe ma lica 
cóż tutaj robisz wśród nocy Pani
zdziwiony- jakby ujrzał upiora

ona bladziutka jak cień księżyca
uśmiech mu nikły posłała 
czyż  nie poznajesz przyjrzyj się Miły -
bezbarwnie się roześmiała 

czyżbyś ty była moją Marylą
którą tak bardzo kochałem
przebacz mi proszę Marylo droga
opuścić cię wtedy musiałem 
jam nie Maryla tylko Milanda
spójrz na me lica o skarbie
wybiła zemsty mojej godzina -
krzywoprzysięstwo Bóg karze. 

autor: Helena Szymko/