Dzień dobry lasy i błękit nieba!
Witaj złocisty słoneczny blasku!
Uśmiechu nam dzisiaj wiele potrzeba...
Dlatego witam serdecznie
wszystkich od brzasku.
Uśmiecham się do nieznajomej
z małym pieskiem...
Do pana,
który w drzwiach miejsca ustępuje...
Chciałbym radości doznać wciąż więcej.
Wspaniale się czuję!
Wiatr rozwiał dawne ponure myśli.
By mieć dobry humor
potrzeba ciężkiej pracy.
Może coś miłego
dziś mi się przyśni?
Trenować uśmiech
zawsze się opłaci!
Oskar Wizard
Jest we mnie głód tego,
co się nie wydarzyło.
Straconych okazji
i marzeń niespełnionych.
Dziewczyn,
których nigdy się nie tuliło...
Dłoni w braterskim uścisku
wymyślonych.
Słów niewypowiedzianych,
które los mogły zmienić.
Spotkań pominiętych
przez zaniechanie.
Mogły przecież
niejedno marzenie spełnić...
Wiele z nich
już na zawsze
tajemnicą pozostanie.
Do odkrywania siebie
wiele czasu potrzeba.
Lecz czasu w życiu
zawsze jest za mało.
Może zamiast tortu
wystarczyłaby kromka chleba?
Ważne aby serce szansę wyczuwało.
Oskar Wizard
Dzień Walentynek
zbyt szybko mija.
Czy potem
zwykły dystans
powróci?
Niech Święto to
cały rok żyje.
Po co się smucić?
Będę więc kochał cię
w każdy dzień tygodnia.
Mruczał jak kot do uszka,
zachwycał się spojrzeniem.
Gdy będziesz smutna,
zamyślona
i pogodna...
Będziesz każdego miesiąca
powracającym wzruszeniem.
Na dziś planuję kawiarnię,
spacer i kino.
A potem
ty wybierzesz
plan wieczornych
radości.
Jeden dzień
to zbyt mało
na szczęście,
dziewczyno.
Niech trwa nieprzerwanie
Święto Miłości!
Oskar Wizard
na dowód wielkiego przywiązania
i najpiękniejszej radości
w imię przyjaźni o krok od kochania
przyjmij odrobinę czułości
rozświetlasz treść każdego dnia
blasku i radości mu dodajesz
dlatego do nóg twoich padam
i na sercu walentynkę podaję
Oskar Wizard
gdy ciebie nie ma
świat w mroku tonie
pusta staje się Ziemia
puste są dłonie
brak w tym radości
brakuje też przytulenia
przygasa urok miłości
bo ciebie nie ma
uczucia
pozostają niezłomne
lecz brakuje ognia
na wspólnej świecy
oczy są smutne
spojrzenie nieprzytomne
tylko twój powrót
może serce uleczyć
Oskar Wizard
kiedyś to miejsce
życiem tętniło
pamiętam
nasze wieczorne
przekomarzania
lecz biegnie czas
i wszystko się zmieniło
jakaś pustka
i cisza się wyłania
nie piszesz nic
od długich miesięcy
jakże niczyj
jest teraz
twój profil
skryło się słońce
zniknęło szczęście
właścicielko profilu
proszę ożyj
podążę znanymi nam
dawniej ścieżkami
odwiedzę portal
z zapamiętanymi
wierszami
będę żyć już
chyba tylko
wspomnieniami
a tyle było czułości
między nami
lecz zamiast portalu
komunikat się pojawia
error 404
i koniec wspominania
Oskar Wizard
Czytając dzieła Pawlikowskiej - Jasnorzewskiej
nie mogłem się skupić. I do początku ciągle
wracałem. Myśli wciąż nowe. wirowały w głowie.
W sercu. i po pokoju jak gwiazdy po niebie.
Gdy weszłaś tańczyły cztery ściany. Sufit
z białości płonął. Żyrandol balował
po orbicie. W oknach gotowały się szyby.
Moja dusza gdzieś była daleko. Ciała wcale
nie czułem. Egoizm dogorywał na piaszczystych
wydmach. Na wodach dalekich oceanów. Samowystarczalni.
Choć z wadami jak każdy. Bez słów : kiedy wreszcie.
Czy w ogóle kiedyś. Dopóki. Jeśli. O ile. Natychmiast.
Teraz. Patrzyłem na twoje kontury.
jak malarz w swój obraz natury.
Dusza i ciało z siłą wróciły. Ciało odtąd stało
się tobą i mną nierozerwalne. A dusza była
taka leciutka. Jakbym obejmował rozhuśtaną
wichrem brzozę. Jakbym połykał ptasie mleczko
a podniebienie prosiło o więcej. Jak gdybym
spijał miód z powierzchni kwiatów.
Mapa doświadczeń. Kaskady płomieni.
Oddech konwalii. W źrenicach zatracenie.
Usta głodne syte znowu głodne. Ostateczne wypełnienie.
Twarze stopione płomieniem świecy. Na ołtarzu miłości
złożonym z nas dwojga.
Kazimierz Surzyn
Może śmierć
będzie wolnością
ocaleniem
od codziennych bolączek
Może w zaświatach
spełnią się wszystkie
Przemka marzenia
Do zobaczenia
drogi przyjacielu
Kazimierz Surzyn
Umarł Przemek
narciarz
serdeczny przyjaciel
wrażliwy piękny sercem
idąc przez życie
mimo problemów zdrowotnych
niósł pomoc radość innym
uśmiechnięty tryskał witalnością
w aureoli bliskości życzliwości
O ironio losu
właśnie dzisiaj
pada śnieg
jego narty
poniosą go prosto
do Nieba
Żegnaj przyjacielu
Wieczny Odpoczynek
Racz Mu Dać Panie...
Kazimierz Surzyn
Pochwalone bądźcie
beskidzkie świerki
dumne rozłożyste
szpilkami żółtawymi posypane
Patrzycie na nas
a my z trudem
oczami dosięgamy szczytu
waszych cudowności
Pochwalone bądźcie
beskidzkie góry
skąpane w słońcu i we mgle
dotykające wierzchołkami chmur
rzeźbione dłutem czasu
różną techniką malowane
Pochwalone bądźcie
beskidzkie łąki
we wzorzysty dywan ukwiecone
prowadzące prosto do raju
Pochwalone bądźcie
beskidzkie jeziora
zielono - niebieskie rozpierzchłe
goszczące u siebie niebo
cudownym odbiciem
Pochwalone bądźcie
beskidzkie szlaki turystyczne
zapatrzony w przyrody pejzaże
tonę w ich pięknie
zdrowo oddycham
i całuję tę ziemię
Stokrotnie
Pochwalone bądźcie na wieki
Kazimierz Surzyn
Gdy drżenie dłoni cykutę rozleje
A bicia dzwonów serce przepełnią
Wiatr tragiczny, o zgroza powieje
W twarz śmierci, której wolę odejmą.
I niech szkaradne plemiona przybędą
Jak duch Boży nad pustkę, co światem
I choć wódz ich byłby czarnym przybłędą,
To potraktuje ludzkość wygnania batem.
Śmierć zaginęła w kupie życzeń zgonu
Czas upadł jak niezłomny rycerz światła
Teraz sadźmy bezprawie i czekajmy plonu,
Gdyż horror to nasz dom i przenika z tła.
A gdy cykutą przepiję setkę grzechów
I nastrój wypełni mnie czerstwy i grobowy
Pan z podziemi wyrzuci garść czeków,
Którymi opłacę loże cmentarnej odnowy.
Gdy słońce orężem obali ciemne zorze
A kapłan ostatni splunie w twarz przeklętą,
To dowiodę, o Panie Podziemi, o potworze !
Że władam Twoją mocą i idę drogą krętą.
A jak przebiją pierś kołkiem i pogrzebią
Czekać będę rezurekcji na twym łonie
Już widzę te zaszczyty, oczu swych głębią
A serce me zgniłe czerwiem już płonie.
Już witam odmęty, szaleńcze otchłanie
Już koronę cierniową układają na głowie
Witam cię, o gwiazdo ciemna, mój panie !
Niech się świat cały tego dzisiaj dowie...
Kto sprawia,
że świat przestaje być zły?
Właśnie Ty!
Dzięki komu
życie nabiera kolorów?
Radością dnia jesteś,
rozkoszą wieczorów.
Kiedy idziesz w zwiewnej szacie
do mnie...
Pragnę wtedy
całować Cię
nieprzytomnie.
Przytulać do piersi,
wpić usta
we włosy.
Zamieniasz w baśń
każdą
z naszych nocy.
A gdy poranek
słońcem świat ogrzeje.
Zachwycasz serce,
uśmiechem promieniejesz.
Zamieniasz zimę
w uroczą wiosnę.
Tylko dzięki Tobie
serce mam radosne.
Oskar Wizard
w tej właśnie chwili
nie wczoraj
które dawno przepadło
nie jutro
wiążące myśli
mglistą obietnicą
lecz właśnie teraz
i tu dokładnie
zegary kreują
prawdziwą rzeczywistość
bez przekłamań
i złudzeń
rzeczywistość
w której
ja
ty
najlepiej my
razem
możemy spełnić
wszystkie sny
nie iluzją
nie aluzją
nie westchnieniem
nie marzeniem
lecz pochwyceniem w dłonie
ramiona
celnym strzałem
w kierunku
darów losu
bo to
co trzymasz mocno
jest twoje
a to czego pragniesz
może na zawsze być
tylko
snem
Oskar Wizard
Kobieta wbiega na drogę
choć metr dalej są pasy
Znów podniesiono stopy procentowe
W banku stoją smutni klienci
Z widmem niespłaconego kredytu
Na poczcie tylko jedno okienko czynne
Stoimy w bezruchu w kilometrowej kolejce
Lekarz nie zleca badania
Najwyraźniej na coś czeka
Młoda rodzicielka porzuca dziecko
Inna aborcją unicestwia życie
Ciągle pijany ojciec katuje rodzinę
i jeszcze uważa się za człowieka
Do świątyni weszła dziewczyna
w kusej spódniczce prawie bez bluzki
W kawiarni zobaczyłem żonatego kolegę
w miłosnych uniesieniach z kochanką
W Urzędzie Skarbowym tonę w gąszczu podatkowych zeznań
Z auta wysiada kierowca z dwoma promilami
Nic go nie obchodzi
W sklepie naburmuszona ekspedientka
sama nie wie co sprzedaje
Pod barem aż huczy od przekleństw
Rodacy kaleczą język polski
naszą chlubę perłę narodową
W szkole przegnano dilera Uciekał
Na szczęście dopadła go policja
Odebrałem dziś kolejnego SMS- a z reklamą
Skasowałem Za chwilę to samo
W radiu rozbrzmiewa głos piosenkarza
że do nieba wcale
nie jest mu po drodze
Brud w mieście Nie ma kto
sprzątać starych kątów
Z ekranu dobiega jakiś jazgot z Sejmu
W cywilizacyjnym postępie
coraz bardziej gubią się ludzie
Brak im czasu na prawdziwe życie
Boże dopomóż ocalić
nasze człowieczeństwo
Kazimierz Surzyn
W samo południe
ludzie biegną w obłędzie.
Jest przecież tak wiele
do zrobienia...
Niech wreszcie
spokój wieczoru
przybędzie!
Chwila upojnego,
po całym dniu
wytchnienia.
Auta na ulicach
zachłannie się zderzają.
Zegary nie dają czasu
na drugą szansę.
Przechodnie
w ponurym milczeniu
się mijają.
Marzą się premie,
zdobycze i awanse.
W skłębionym tłumie
śpieszę się i ja...
Lecz wiem,
że szczęście
dostępne jest w każdej chwili.
Na wyścig szczurów
szkoda tego pięknego dnia.
Marzę,
aby ludzie częściej
się uśmiechali
i tulili.
Oskar Wizard
Rekomendacje
posiadałeś świetne!
Krwiożercza bestio
z wiarygodnego polecenia.
Śni mi się po nocach
twoje ryło szpetne!
A przecież brak mi
czasu do stracenia.
Leniwy, kapryśny i niedbały!
Zabrałeś mi życia
prawie pół roku.
Cekolarzu wredny i ospały!
Lecz życie znów
odzyskało nieco uroku...
Podzielę się uczciwie
po połowie.
Dokończę robotę
i naprawię fuszerki.
Nie dziw się dalszych
płatności odmowie!
Niech ślad po gamoniu
przepadnie wszelki!
Oskar Wizard
P.S. Zdarzenie autentyczne.
Szef ,,fachowca" po zapoznaniu się ze sprawą,
przestał dawać mu zlecenia.
postanowiłaś czekać na szczęście
na jutro ukryte wśród mgieł
na miłość która wciąż ucieka
przed światem pragniesz ukryć się
chcesz aby wczorajszy dzień powrócił
lecz w lepszej cudownej odsłonie
sama na przekór losowi
a twoje serce płonie
nie potrzebujesz niczyjej pomocy
to właśnie z ust twych usłyszałem
poczekajmy więc na ten cud
dlatego obok ciebie usiadłem
Oskar Wizard
podaj teraz
swoją delikatną dłoń
z ufnością która
mi się należy
pójdziemy na spacer
w baśniowej scenerii
zobacz znów śnieży
od chłodu
osłonię mocnymi ramionami
scałuję z policzków
płatki śniegu
wśród drzew
znajdziemy
upragnioną oazę
schronimy się
od życia biegu
uczucia i myśli
schronimy
przed światem
w bliskości
serca zapłoną
radością
ich rytm
będzie melodią
śnieżnej krainy
aż przyjdzie wiosna
zwabiona czułością
Oskar Wizard
Kiedy przyjdą
dni ostatnie
chwycę ciebie
mocno za ręce
przytulę sercem
zamknę w ramionach
i zabiorę
na szczyt
góry
która będzie
naszym
zbawiennym
ocaleniem
Kazimierz Surzyn
Wśród pól zielonych
rodzą się wiersze
nie znane nikomu
W łanach pszenicy
gubią się kąkole myśli
a w trawach chowają słowa
Z deszczem spływa olśnienie
a szary anioł jakiś weselszy
i skrzydła rozłożył
Z lekkim oddechem
i krokiem miarowym
podziwia błękit i zieleń
pod bieszczadzkim niebem
spokojnie śpią orły i sokoły
i tylko śniegi przysypały drogi