Poznaj siebie.
Rozwiń wszystkie pasje.
Dotykaj życia.
Zbieraj tylko dobre wspomnienia.
Kochaj zachłannie.
Całuj namiętnie.
Nie żałuj słów, są twoje.
Otaczaj się
tylko dobrym towarzystwem.
Doceniaj każdą przeżytą chwilę,
nigdy już nie powróci.
Hoduj marzenia,
wyznaczą ci cele w życiu.
Żyj szczęśliwie.
... Albo wiesz, co?
Nie słuchaj mnie.
Sam wiesz, co dla ciebie
najlepsze.
Oskar Wizard
(fot. z Google)
Nie mogę się zatrzymać,
bo wtedy się cofam.
Nie chcę też stracić
żadnej chwili z życia.
Przestałem ukrywać
w sercu słowo kocham.
Mam też, tak wiele,
celów do zdobycia.
Dlaczego nie mieć
wszystkiego z marzeń?
Choć czasem
(przez chwilę)
sił brakuje...
Jestem kolekcjonerem
tylko dobrych zdarzeń.
Te złe bez chwili refleksji,
po prostu kasuję.
Wierzę, że przyszłość
może być pogodna.
Przecież z każdej opresji
wychodziłem cało.
A ty już przestań
być dla mnie
taka chłodna...
Pozwól pokochać
swoją duszę i ciało!
Oskar Wizard
(Autor w Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni)
Nic się nie stało
ja to czterdziestkę
parę lat ćwiczę i nie 100
ale 140 lat życzę
Niech cię prowadzi droga prawdziwa
rób tak by żona była szczęśliwa
Rób niech miłości struna w niej zagra
a jak za mało pomoże wiagra
Dla ducha dobra jet i melisa
kiedy powiedzą że jesteś ramol
nic się nie przejmuj na ciało działa
z apteki prostamol
Będziesz się zmagał bił się z myślami
to tylko taki mały egzamin
Zachowaj zatem swoją energię
czas nieustanie chociaż byś wyjął
z zegarka małą podłużną baterię
A kiedy ciśnie ze wszystkich stron
ty masz pierwszeństwo w walce o tron
To po czterdziestce siadaj na desce
czy to z wieczora czy może z rana
to i tak deska będzie osikana
i chociaż ptaszek dobrze strząśniony
ostatnia kropla i tak w kalesony
Nikt po czterdziestce nie jest za stary
lecz do czytania kup okulary
Bywa dopadnie życiowa próżnia
więc zapamiętaj czas to tylko iluzja
Więc czasu nie licz wiedzą to w niebie
licz na rodzinę i licz na siebie
Niech każda wiosna wesoło mija
składam życzenia całuję ryja
Ćwiczyłem usta
w uśmiechu
marszczenie.
Uczyłem się
jak uśmiechać się
sympatycznie.
W poradnikach
próbowałem
odnaleźć natchnienie...
A jednak twarz
nadal
wyglądała sztucznie.
Wszystko zmieniło się,
gdy ciebie poznałem.
Uśmiech rozkwitł sam
i nie chciał mnie opuścić.
Mądre książki
więc molom oddałem.
Proszę, nie próbuj
mojego uśmiechu
porzucić!
Oskar Wizard
Jest taka księga,
którą tworzę
z mozołem...
Zwyczajna Księga Człowieczego
Podróżnika.
O chwilach zwykłych,
cudownych,
chwilach minionych.
Tam żadne wspomnienie
jak z pamięci
nie znika.
Są chwile smutne, radosne
i fascynacje.
Wyryły się w sercu,
choć nie każdą przecież lubię.
Na końcu opiszę to,
co może kiedyś się zacznie?
W czasie przerw w podróży,
historię
piórem skrobię.
Jest tam opisanych
naszych wspólnych chwil
tysiące.
Są chwile,
gdy pamięć o nich
przetrwać pozwalała.
Bukiety uczuć, nadzieje,
samotność i żądze!
Przecież historia życia
właśnie z nich
powstała.
Oskar Wizard
czekam wciąż na chwilę
która właściwy sens
istnieniu
na cele ostateczne
niezależne od losu
i nastroju
na prawdę
której nie będzie
już potrzeba korygować
gdyż przestanie się
zużywać
na przyjaźnie trwałe
wierne
i niezmienne
jak gwiazdy
czekam też
na klucz do nastroju
do którego nostalgia
i niespełnione marzenia
nie będą miały
dostępu
czekam wreszcie
na odkrycie miłości
nowej lub nabytej
która nauczy mnie
braku sensu
dalszych poszukiwań
a gdy nadejdzie
ta Wielka Chwila
szepnie zapewne
że wszystko to już było
tylko
niedostrzeżone
bo każda chwila
zasługuje na to
aby być Wielką
Oskar Wizard
Przestrzeń otacza mnie
bezkresna wszechobecna
okiem nieogarnięta
niewyobrażalna i wieczna
jestem w niej a ona we mnie
przenika głaszcze po brodzie
wody samotna kropelka
a oceanem jest bezkresnym
ciemną chmurą bywa
wzburzoną pierwotną falą
wiatru powiewem rozdartym
rozbitym statkiem na skale
rozbitka ostatnią deską
promieniem nadziei porannym
co wpada na łyk herbaty
rozświetla oczy nadzieją
rozprasza życia dramaty
wyciągam wyobraźni dłonie
umysł nie ogarnie tego
co oczy widzą na nieboskłonie
to przestrzeń serca mojego
nie dałeś mi
ani kawałeczka
Muru Płaczu
dlatego pozwól
czasem
wypłakać mi się
do Twoich
porannych kapci
może wtedy
i Ty zrozumiesz
że nie jest mi
wcale lekko
Autor: Don Adalberto
gdy poczujesz
że twoje serce
jest zbyt samotne
szukaj serc
smutniejszych od ciebie
bo one będą
twojej bliskości głodne
wtedy zrozumiesz
samotność wyrasta
z poczucia niegodności
na wszystko
co w życiu
radosne i szczęśliwe
dostrzeż w końcu
wspaniałe cechy
w sobie
nadejdą przyjaźnie
wierne i prawdziwe
twoje serce zasługuje
na ocean miłości
Oskar Wizard
chciałbym
aby już pierwszy
promień słońca
rozgrzał rytm dnia
na przyjemne wstawanie
rozjaśnił zaspane jeszcze myśli
zapachniała kawa
rozkoszą pachnąca
tworząc nastroje
wspaniałe
bo takim dzień będzie
jak poranne nastroje
wstawaj więc
lepiej z łóżka
prawą nogą
jeśli jest blisko
przytul kochanie swoje
jeśli daleko
wyrusz do niego
życia drogą
Oskar Wizard
Są takie dni,
gdy dzieją się cuda.
Drogę znaczą
słoneczne promienie.
Wiesz już,
że wszystko się uda.
Jest w zasięgu ręki
dowolne marzenie.
Są takie dni,
gdy wszystko
jest możliwe.
Każde zadanie
jest proste i łatwe.
Nieważne,
ile jeszcze
potu popłynie...
Szczęście na pewno
dziś cię dopadnie.
Oskar Wizard
uroczy prezent
wzbogaca uczuć okazywanie
jest miłym dodatkiem
do życzeń i pragnień
słowami wyszeptanymi
lecz nie na tym
opiera się kochanie
bo kupione uczucia
są dość niestałymi
uczucia to czas
miło bo wspólnie
wykorzystany
jest to rozmowa
po której uśmiech powraca
prawdziwe wsparcie
a nie tylko szept
zakochany
świadomość
że to co dajesz
do ciebie
powraca
Oskar Wizard
Spójrz w swoje oczy
zajrzyj głęboko do wnętrza
zrozumiesz wtedy czym jest
przestrzeń twojego serca
w lustrze odbija się Twoje
nieskończone istnienie
stworzony po to Jesteś
by pokochać to spojrzenie
Niezrozumiałe dla świata
jedyne niepowtarzalne
jesteś tym na którego czekasz
przez całe życie "marne "
I żeby to zrozumieć
też mędrca nie potrzeba
możesz mieć góry złota
jeść kromkę suchego chleba
Oczy zwierciadłem duszy
widać jak w kalejdoskopie
czyj los się właśnie kruszy
czy ktoś stąpa roztropnie
Po krze codziennej niepewnej
wpadając do zimnej wody
myśl niech wyciągnie w górę
do serca ciepłej pogody
Jeżeli na kogoś czekasz
a tęsknota wyciska łzy
wiedz że najważniejszym gościem
w twoim życiu jesteś właśnie
Ty
patrzę w gwiazdy
i myślę o nieskończoności
kiedy wszystko wokoło
jest tak kruche i ograniczone
czymże jest człowiek
w bezkresie wszechświata
już nawet nie pyłkiem
nie dzieckiem gwiazd
czy sensu istnienia
mam szukać tam daleko
na firmamencie nieba
czy raczej w sercu swoim?
Autor: Don Adalberto
urządzenie to piekielne
bezlitosne jak terminator
na nic nadzieje daremne
powoduje snów zator
tak mało czasu jest na sen
zwłaszcza gdy pracę kończę nad ranem
napisać krótki wiersz chcę
bo tylko wtedy mam czas dla mnie
bo potem żona dzieci i pies
bo potem pranie i sprzątanie
sen blisko myśli wciąż jest
a zamiast jest spraw załatwianie
chcę chwilę zdrzemnąć się po południu
lecz sen złośliwie nie przychodzi
bezsenne oczy wręcz puchną
może wieczór im dogodzi
lecz nie ma wieczorem zmiłowania
znów pragnę kulturę nadrobić
trochę czytania i chwila oglądania
nad ranem tylko mnie dobić
gdy pieją na wsi pierwsze koguty
odzywa się budzik w smartfonie
przewracam się przez psa i wciągam buty
od adrenaliny serce płonie
więc najpierw jest spacer z psem o poranku
tradycją niedopity kubek gorącej kawy
biegnę jak szalony do przystanku
i do pracy dla niewielkiej wypłaty
morał z tej opowiastki niewielki
życie w galopie zdrowiu nie służy
kiedy więc dojrzeją mirabelki
wezmę urlop i pośpię nieco dłużej
Oskar Wizard
(fot. z Google)
w majowym rozśpiewaniu
płynę pod weselnym
weselnym baldachimem
baśniowych kasztanowców
kołyszą się
nad głową
zielone gałęzie
i ociężałe
kwitnące grona
sypie się biel
w różowym odcieniu
na wysrebrzone włosy
a smugą światła
przez koronę drzew
przedzierają się
szepty wspomnień
z odległego brzegu
Autor: Don Adalberto
Fotografia: Don Adalberto
Miej serce i patrz w serce,
a mnie się wydaje...
Chociaż duszę mam bardzo
poetycką...
Pod tą bluzką jakieś krągłości
poznaję.
Sprawiają, że figurę masz
jeszcze bardziej śliczną.
Nie patrz na nogi,
a w głębię
piękna duszy!
Tak mówią ci,
co czarować słowem
potrafią...
Mnie zawsze
widok kształtnych nóg
wzruszy!
Obie w czeluście serca
wpadają.
Mówią też słuchaj sercem
co powiedzą jej słowa...
Cóż zrobić,
skoro na ustach twych
przykleiło się moje spojrzenie?
Mógłbym bez końca
spojrzeniem
mowę kosztować...
Choć marzy mi się (nie serc),
a warg połączenie.
;)
Oskar Wizard
nie można
przyzwyczajać znajomych
do ciągłej gotowości
nie można wciąż deklarować
pomocy
bo nie ma w tym ani przyjaźni
ani miłości
stracisz większość
swoich dni
i część nocy
kto daje darmo
jest miłym znajomym
kto daje zawsze
najwidoczniej wszystkiego
ma zbyt wiele
w potrzebie będziesz wciąż
samotnym
opuszczą cię
udawani
przyjaciele
bo przyjaźń opiera się
na wzajemności
raz tobie pomogę
kiedy indziej
ty wesprzesz mnie
ta sama reguła
ukryta jest
w miłości
a nawet w zwykłym
całowaniu się
Oskar Wizard
życie to nie wyścig
zwolnij proszę tempo
tych kilka chwil
możemy poświęcić
sobie
ludzie budują prestiż
najczęściej
daremno
świat potem oddaje
koronę innej osobie
popatrz wraz ze mną
na przyrodę dookoła
podaruj mi rozmowy
choć dwa kwadranse
świat swoim pięknem
do nas radośnie woła
zaczekają przez chwilę
kariery i awanse
te właśnie chwile
razem spędzone
będą dla nas
najpiękniejszym wspomnieniem
popatrz na istoty
obłędem rozpędzone
szczęście można ująć
tylko przytuleniem
Oskar Wizard
(Autor, miejsce: tajna jednostka wojskowa Gdynia Babie Doły,
udostępniona obecnie na stałe do zwiedzania, więc już nie tajna)
(Może jestem słabym szpiegiem ale znalazłem tylko 1 myśliwiec MiG 21 ;)))
Szkoda, że Cię tu nie ma...
Moja Muzo i Kochanie...
Tak mi brak Twojego piękna.
Żaden wiersz dziś nie powstanie.
Usiadłabyś jak najbliżej,
wiodąc zmysły na pokuszenie.
Mówiąc do mnie coraz ciszej,
potęgowałabyś wzruszenie.
Brak mi też Twojego ciepła
i uroku kobiecości.
Lecz narzucać się prawa nie mam.
Będę wzdychał w samotności.
Może jutro mnie zabraknie
i wyruszysz w nasze miejsca?
Całą duszą Ciebie łaknę.
Jesteś pełnią mojego szczęścia.
Oskar Wizard
(fot. z Google)