cicho tak
że słyszę oddech Twój
spokojnie śpiący
myśli sączą się przez słomkę
jak sok truskawkowy
noc nuci pieśń tęskną
chociaż rytm już konający
znikają gwiazdy perły syreny
i lubieżne trytony
niech zawiruje ostatni raz
senne namiętne marzenie
nim słońca blask roztopi
barwne bukiety północy
i pozostawi ślad na pościeli
by rankiem zyskać natchnienie
to co ze snu zapamiętasz starczy
by dodać dniu cudownej mocy
Oskar Wizard
Słyszysz?
To szum deszczu
podobny do szlochu
zawiedzionych drzew
samotnych strumyków
zrozpaczonych drzew
Zobacz!
Za oknem tysiące
szklanych oczu
wpatrzonych w nas
one wszystko widzą i wiedzą
niesione powiewem wiatru
hulają po Beskidach
opowiadając historię
naszej miłości
Kazimierz Surzyn
Dziś kiedy
ciebie znam
kocham
jestem w twoim
sercu miłości
uwielbiam życie
chłonę je
bez reszty
pobiegnę do
serca przyrody
gdzie wszystko
cudownością kwitnie
i nigdy
nie zgaśnie
i nim życie
na ziemi skończę
dolecę dolecę
do serca przyrody
Kazimierz Surzyn
Pochwalone bądźcie
beskidzkie świerki
dumne rozłożyste
szpilkami żółtawymi posypane
Patrzycie na nas
a my z trudem
oczami dosięgamy szczytu
waszych cudowności
Pochwalone bądźcie
beskidzkie góry
skąpane w słońcu i we mgle
dotykające wierzchołkami chmur
rzeźbione dłutem czasu
różną techniką malowane
Pochwalone bądźcie
beskidzkie łąki
we wzorzysty dywan ukwiecone
prowadzące prosto do raju
Pochwalone bądźcie
beskidzkie jeziora
zielono - niebieskie rozpierzchłe
goszczące u siebie niebo
cudownym odbiciem
Pochwalone bądźcie
beskidzkie szlaki turystyczne
zapatrzony w przyrody pejzaże
tonę w ich pięknie
zdrowo oddycham
i całuję tę ziemię
Stokrotnie
Pochwalone bądźcie na wieki
Kazimierz Surzyn
Beskidzka ma ziemio
pełna wdzięku najprzedniejsza
wciąż zachwycasz pachniesz
czule sercem cię obejmuję
i pieszczę w ramionach jak dziecię
Ileż jest piękna
w beskidzkiej ziemi
która zaprasza
serdecznie wita
Ileż jest piękna
w górach potokach
lasach dolinach
Ileż jest piękna
w wierzbie płaczącej
rozdającej gorące
ukłony przechodniom
Ileż jest piękna
w trawie zielonej
co tańczy
w rytmach wiatru
i ślicznie pachnie
Ileż jest piękna
w locie ptaków
w samych ptakach
Ileż jest piękna
w lazurowym niebie
w matowej chmurce
w słońcu księżycu
w sadzie wiśniowym
czerwonym nieskalanym
Ileż jest piękna
w kiściach śniegu
wiszących na smrekach
i w bryłach
rzeźbionych mrozem
na okiennych szybach
Ileż tkwi piękna
w zabytkach
ziemi suskiej
poprzez które
historyczne wydarzenia
na nowo odkrywam
Ileż tkwi piękna
dokoła wszędzie
Otwórz proszę
szeroko oczy
i podziwiając doceń
Beskidów piękno
Kazimierz Surzyn
Umierasz gdy żyjesz dla siebie
choć pełnia życia przed tobą
nawet sierpniowe słońce nie pomoże
ani źródełko życiodajnej wody
Umierasz jak dzikie krzewy na pustyni
jak ptak któremu odebrano skrzydła
jak trawy zasypane śniegiem
i kwiaty po paru dniach w wazonie
wyzwolić siebie z samolubstwa
pomagać innym dłońmi serca
rozwijać ląd dla ludzkości
stojąc w przedsionku do wieczności
Kazimierz Surzyn
Leciał sobie truteń
taki nierobotny
usiadł na gałęzi
poczuł że jest psotny
Dzisiaj mam ochotę
na figle bałamutne
jak coś się natrafi
pogawędkę utnę
Że pogoda ładna
co u pani słychać
zbajeruję trochę
może da pobzykać
Traf trutniowi sprzyjał
obok jego nosa
przeleciała właśnie
całkiem zgrabna osa
Zerwał się jak strzała
tego nikt nie broni
by pogadać chwilkę
osę wziął i goni
Cóż to za kreacja
pani wystrojona
jak na jakieś bale
spojrzała na trutnia
zdziwiona
On nawijał dalej
pani pięknie patrzy
prosto w moje oczy
zapomniał tylko że
ta suknia to
kolor ostrzegawczy
Zbliża się przymila
lekko wręcz spocony
nagle oj zawołał
i patrzy zdziwiony
Na żądło
zdał on sobie sprawę
że wbiło się mocno
w jego jajko prawe
Co za ból mnie spotkał
teraz mam udrękę
żebym tylko wiedział
nastawił bym rękę
Osa to stworzenie
na pewno też boże
ale jak przesadzisz
okład nie pomoże
Morał poznał truteń
taka jest przestroga
jak wyciągasz żądło
żebyś nie musiał polecieć
na wizytę do wenerologa
Otuliła białym puchem
babiogórskie lica ziemi
siarczystym mrozu echem
przeszyła Skawę lodem
Mioduszynę smukłą zasypała
kwiaty na smrekach wyrzeźbiła
gwiazdki srebrzyste z nich strącała
rześką wonią nas poiła
W słońca przebłyskach
promienie złote łapała
z głębin szarości się podnosiła
w podmuchach wiatru szalała
Zając biegł po śniegu czeluściach
jeleń do ucha wyznawał miłość
sarence na zmarzniętych liściach
sopel lodu zamieniał się w czułość
Śnieg wymalował wydm kręte tunele
dziki kreśliły ślady taneczne
sikorki wygłaszały zimowe trele
przystroiły igliwie niczym choinki świąteczne
Kazimierz Surzyn
podaj teraz
swoją delikatną dłoń
z ufnością która
mi się należy
pójdziemy na spacer
w baśniowej scenerii
zobacz znów śnieży
od chłodu
osłonię mocnymi ramionami
scałuję z policzków
płatki śniegu
wśród drzew
znajdziemy
upragnioną oazę
schronimy się
od życia biegu
uczucia i myśli
schronimy
przed światem
w bliskości
serca zapłoną
radością
ich rytm
będzie melodią
śnieżnej krainy
aż przyjdzie wiosna
zwabiona czułością
Oskar Wizard
płonący świt
otwiera podwoje
nieboskłonu
i blaskiem czerwieni
namiętnie zapala
nagie konary
ułudą spojrzenia
trwa jeszcze
brzemienna cisza
a niecierpliwe myśli
toczą się już
w kokonie nadziei
po śnieżnym brokacie
na spotkanie dnia
Autor: Don Adalberto
zima wokoło się sroży
skute lodem jeziora i rzeki
nagie gałęzie szron pobiela
i śnieg skrzy się na polach
czuwaj nad nami - Matuchno
z jasnym płomieniem gromnicy
strzeż nasze domy od nieszczęść
a konających do Syna prowadź
pochylaj się troskliwie nad cierpiącymi
umacniaj w nich słabą wiarę i nadzieję
a na obchody Światowego Dnia Chorego
poślij im kapłanów ze świętym olejem
Autor: Don Adalberto
P.s. Jutro - 11 lutego - Światowy Dzień Chorego (z ustanowienia Św. Jana Pawła II)
W górach sławiących Twoją Boże wielkość
i bezinteresowną do ludzi miłość.
W strumyku wijącym się namiętnie
jak wąż wokół skał.
We wschodach i zachodach słońca
wśród czerwono żółto różanych
rzeźb obłoków wiszących na niebie.
W szmaragdowej wodzie rzeki
nucącej w uniesieniach fal.
W koniku polnym skaczącym po łące
jak sportowiec w płotkarskim biegu.
W płatkach róż co pachną
w nas w dzień i w noc
których kolce już nie ranią.
W zielonych kapeluszach drzew na wiosnę.
W lecie co przykryło okolice pawimi piórami
i błyszczy jak korona złotymi promieniami.
W kolorowym sznurze ogrodowych kwiatów
podobnych do pierścieni na palcach kobiety.
W koralach jarzębiny co są jak dziesiątki różańca.
W barwnych strojach jesieni
jak modelek na wybiegu.
W kunsztownej gałązce jodły
przystrojonej ariami śpiewanymi przez ptaki
niczym diwy na noworocznym koncercie
soplami lodu i gwiazdkami mrozu.
W oceanie łask od Ciebie doznanych.
W miłości człowieka do człowieka.
Pasją jest żyć.
Kazimierz Surzyn
Na moje urodziny
zaproszę całą przyrodę
przyjdzie na pewno łąka
kolorowa malinowa złota
wiatr zatrzyma swe rozwiane skrzydła
i tych co będą tańcem usidli
Przybędą wszystkie kwiaty ogrodowe polne
i złożą pisane sercem życzenia
ptaki owiane szerokim światem
przylecą bajecznym zamętem
I sad wiśniowy z owocem rozkwitłym
i ogród kojący życiem światłym
przybędzie też orkiestra pasikoników polnych
z muzyką morza strun przybrzeżnych
Jasna gwiazdka dar Bożej opatrzności
róża purpurowa znak wielkiej miłości
pola uprawne doliny i wzgórza
i ogrom błękitnego nieba
Kazimierz Surzyn
Wśród pól zielonych
rodzą się wiersze
nie znane nikomu
W łanach pszenicy
gubią się kąkole myśli
a w trawach chowają słowa
Z deszczem spływa olśnienie
a szary anioł jakiś weselszy
i skrzydła rozłożył
Z lekkim oddechem
i krokiem miarowym
podziwia błękit i zieleń
pod bieszczadzkim niebem
spokojnie śpią orły i sokoły
i tylko śniegi przysypały drogi
Ziemię obrzuciła anielskimi włosami
ubrała strzechy kryształowymi soplami
spod butów mrozem strzelała
ląd i niebo mlekiem pomalowała
skuła grubym lodem wody
drzewom namiętnej przysporzyła urody
co w płatkach śniegu drzemią
a wiatrem pobudzone uroczo dymią
w zamieci wyrzeźbiła wydmy śniegowe
i otworzyła wystrzałowe zabawy sylwestrowe
Kazimierz Surzyn
Nad wartkim strumykiem górskim
w niepowtarzalnym błękicie rajskim
pośród malowniczych lasów
w zapachach rozkosznych atłasów
z głową w chmurach nieba
w żytnich kłosach chleba
z powiekami wiatrem owianymi
z myślami pomysłów pełnymi
mimo ciała ekstazy radosnej
i słowika pieśni miłosnej
tonąc w cieple tęczy
słyszę głos co moją duszę dręczy
Czy zdam najważniejszy egzamin
z życia na określony przez los termin
Kazimierz Surzyn
śnieg wziął świat
w puszyste władanie
mróz przytulił
drogi i drzewa
i w nas nastąpiło
uczuć schładzanie
a przecież gorącego
szczęścia nam potrzeba
jest więc kawa
która budzi do życia
do tego żar twojego
uroczego spojrzenia
przemiła rozmowa
w niej ty i ja
i nagle zima
w wiosnę
się zmienia
Oskar Wizard
czym jesteś ? płatku śniegu-
puchu marny.gdy mój but
depcze ciebie.ślad zostaje.
znikasz.i ja zniknę.
choć dłużej to potrwa.
jesteś biały.ja szara.
żywot nasz ziemię wzbogaca.
Lubię zimę.
Biel jest interesująca,
można zapatrzyć się w nią.
Puścić wodze wyobraźni.
Dziwny efekt daje.Patrzenie.W słońce
potem w śnieg.Tuż pod nogami.
Ślepota.
I chłód.(nie )Dziwne-takie ludzkie.
Bezkres.
chcę być dla ciebie
chwilką ciszy
pośród zgiełku wszechświata
nadzieją na pokój w duszy
i dobre sny
smakiem miodu
i zapachem magicznego lasu
otuleniem zmysłów
w gorsze dni
chcę w ważnych chwilach
być ci
pod ręką
aby to wszystko
tylko między nami
się działo
czasem ukojeniem
czasem radości kropelką
aby nigdy
wsparcie
pustką się nie okazało
być blisko
w pochmurne
i słoneczne dni
w losów sinusoidzie
na dobre i na złe
i taką też okaż się mi
a wtedy szczęście
nas dopadnie
Oskar Wizard
(fot. z Google)