Alarm dla naszej planety trwa
olbrzymim tętnem narasta
piorunem trwogi bije
za pięć dwunasta
czas poprawić Planetę Ludzie
czas pokazać że potrafimy
zmienić wszystko na lepsze
wznieść się ponad podziałami
Planetę nową utworzymy
i damy nazwę tej planecie
Wspaniali Ludzie
Kazimierz Surzyn
Delektuję się tobą jak jabłkiem na śniadanie
to rajskie w niczym ci nie dorównuje
jak winem co sto lat fermentowało krwią
wezbranych uniesień rozlanych po moich
ustach wyjałowionych w ciągu dnia
niczym pole kilka lat nieurodzajne.
W zakątkach zamknięty w egzotyczne światy
nowe słodycze niebanalne odkrywam
język zaplątany w sieć nic nie mówienia
jestem tak luźny że już prawie nie ja
wznoszę się spadam w dół to znów
staję na górze i znowu pikuję w dół
na dole jest więcej ognia i życia
jestem tak blisko ciebie bliżej się już nie da
nucę w zachwycie piosenkę zmysłową
permanentnie siebie powtarzamy
w sercu jedno drugiego mamy
Kazimierz Surzyn
Kochać można różnie,
romantycznie, namiętnie,
czule, nieprzytomnie,
gestem miłym, bajecznie.
Kocham wyznaniem miłości,
kocham wierszem serdeczności,
rozmową, dotykiem czułości,
różniąc się pięknie
i żyjąc godnie.
Kocham wielkie słowo,
Ty i ja. I nasza miłość.
I bezgraniczna wierność.
Kazimierz Surzyn
Twa miłość czysta jak opłatek
przychodzi nie wiadomo skąd
płonie w słońca barwach
łamie wezbrane fale mórz
Ty jesteś moją radością
napełniasz myśli
regenerujesz serce
jesteś drogowskazem
jak iść i nie upaść
jesteś rozwianych uczuć
wielką łuną
Nadzieją jaśnieje nasz dom
ściany fruwają niczym ptaki
patrzymy w głąb naszego istnienia
pielęgnując naszą miłość
wszechobecną
Kazimierz Surzyn
Miłość to odpowiedzialność
za wypowiedzenie słowa kocham
(Nigdy nie mów go
gdy sam w to nie wierzysz
bo możesz kogoś skrzywdzić)
Miłość to szczęście bycia razem
To całkowite połączenie z drugim
człowiekiem
tak na dobre i złe
Miłość to zachwyt drugą połówką
To tkliwość pożądanie uniesienie
fascynacja
Miłość to bezinteresowność
To wyrastanie ponad swój egoizm
( Gdy cię na to nie stać
nie potrafisz kochać nie kochasz
prawdziwie)
Miłość to uzupełnianie się wzajemne
To rozmowy o rzeczach ważnych
Miłość to wczucie się w serce
swojej wyśnionej osoby
To największy cud
jaki może zdarzyć się człowiekowi)
( Gdy go zmarnujesz
trudno ci będzie spojrzeć w lustro)
Miłość to przekonanie że partner
nas nie zawiedzie
że będzie trwać przy nas
do końca naszych dni
Miłość to przebaczenie win
To wzajemne zrozumienie
Miłość to słuchanie rad
płynących z serca kochanej połówki
Miłość to uczucie którego wyrazem
jest najszczerszy pocałunek
Miłość jest wtedy gdy
od ukochanej osoby
nie możesz oderwać oczu
kiedy pojawia się ona stale
w twoich myślach snach
w sercu
w romantycznych podróżach
w wierszu o tobie
w kwiatach słonecznych
w bliskości nas
Kazimierz Surzyn
Jest we mnie głód tego,
co się nie wydarzyło.
Straconych okazji
i marzeń niespełnionych.
Dziewczyn,
których nigdy się nie tuliło...
Dłoni w braterskim uścisku
wymyślonych.
Słów niewypowiedzianych,
które los mogły zmienić.
Spotkań pominiętych
przez zaniechanie.
Mogły przecież
niejedno marzenie spełnić...
Wiele z nich
już na zawsze
tajemnicą pozostanie.
Do odkrywania siebie
wiele czasu potrzeba.
Lecz czasu w życiu
zawsze jest za mało.
Może zamiast tortu
wystarczyłaby kromka chleba?
Ważne aby serce szansę wyczuwało.
Oskar Wizard
Walentynki, Walentynki!
Jest zabawa bez rodzinki
Są podchody i zaloty
I serduszka i tęsknoty...
Są prezenty, róże duże
I do siebie wciąż podróże
Są całusy i westchnienia
Serduszkami płonie ziemia...
Więc Walenty się dziwuje:
Nie tak miało być, coś czuję.
Babcia Zosia ciągle pyta:
Kto mi serce da, choć dzisiaj?
Zamknięci
w kręgach niemocy
i samotności,
aby żyć
potrzebujemy miłości.
Rozejrzyj się teraz uważnie
dookoła.
Wielu ludzi czeka na gest;
czeka w gotowości!
Ich pragnienie bliskości,
wręcz sercem woła.
I mnie się kiedyś zdawało,
że dookoła
wyrastają mury.
A przecież sam je sobie
zbudowałem.
Pozwalałem,
aby przemądrzali
pletli mi bzdury.
Ja zaś
jako dowód zainteresowania
to brałem.
Są tacy, których nos sięga nieba.
Ignorują cię,
uważając za gorszego od siebie.
Ich też ignorować potrzeba.
Nim wpadną do piekła,
niech żeglują nosem
po niebie.
Jeśli więc ktoś nas ignoruje,
miejmy go gdzieś.
Niech swoją głupotą
zaraża podobnych sobie.
Masz za cel dobre życie mieć.
I ja to właśnie z radością robię.
Świat bowiem
zawsze będzie pełen
ludzi organicznie złych.
Najgorsi są ci,
którzy wkładają
szaty świętości.
Dołącz do mnie,
razem ominiemy ich.
Warto, bo nie znają
definicji miłości.
Oskar Wizard
Dzień Walentynek
zbyt szybko mija.
Czy potem
zwykły dystans
powróci?
Niech Święto to
cały rok żyje.
Po co się smucić?
Będę więc kochał cię
w każdy dzień tygodnia.
Mruczał jak kot do uszka,
zachwycał się spojrzeniem.
Gdy będziesz smutna,
zamyślona
i pogodna...
Będziesz każdego miesiąca
powracającym wzruszeniem.
Na dziś planuję kawiarnię,
spacer i kino.
A potem
ty wybierzesz
plan wieczornych
radości.
Jeden dzień
to zbyt mało
na szczęście,
dziewczyno.
Niech trwa nieprzerwanie
Święto Miłości!
Oskar Wizard
To bez znaczenia,
czy jutro
będę się poezją
zajmować.
To tylko
niewielki dodatek
do życia.
Czy będę nowe natchnienia
w internecie znajdywać?
Jest wiele innych celów
do zdobycia.
To bez znaczenia,
jak wielki jest mój
byt wirtualny.
On niczym mi w życiu
przecież
nie pomoże.
Wnosek sam się nasuwa,
dość banalny...
O przyszłość jestem spokojny,
więc się nie trwożę.
Ważna jest rodzina,
garstka przyjaciół
i moje fascynacje.
Najpiękniejsze z nich
mają uśmiech kobiecy.
Wspólne poranki,
spotkania,
urocze kolacje...
Lubię patrzeć
w twoje oczy
przy blasku świecy.
Oskar Wizard
gdy ciebie nie ma
świat w mroku tonie
pusta staje się Ziemia
puste są dłonie
brak w tym radości
brakuje też przytulenia
przygasa urok miłości
bo ciebie nie ma
uczucia
pozostają niezłomne
lecz brakuje ognia
na wspólnej świecy
oczy są smutne
spojrzenie nieprzytomne
tylko twój powrót
może serce uleczyć
Oskar Wizard
kiedyś to miejsce
życiem tętniło
pamiętam
nasze wieczorne
przekomarzania
lecz biegnie czas
i wszystko się zmieniło
jakaś pustka
i cisza się wyłania
nie piszesz nic
od długich miesięcy
jakże niczyj
jest teraz
twój profil
skryło się słońce
zniknęło szczęście
właścicielko profilu
proszę ożyj
podążę znanymi nam
dawniej ścieżkami
odwiedzę portal
z zapamiętanymi
wierszami
będę żyć już
chyba tylko
wspomnieniami
a tyle było czułości
między nami
lecz zamiast portalu
komunikat się pojawia
error 404
i koniec wspominania
Oskar Wizard
Czuję twój różany zapach
Na rzęsach mam twe szafirowe oczy
Usta krążą po niebiańskich polach
I uśmiech aż pokój się śmieje
Na twojej twarzy twarz moja
Ujęty jaśminowym Anioła dotykiem
I powabem twego ciała
Jak czerwoną różą
Piję z twego źródła do samego dna
Mój darze druga połówko pomarańczy
I chociaż nie zmrużyłem oczu przez całą noc
Rano miałem witalne siły jak nigdy dotąd
Ogrodem wiosennym letnim kwitniemy
W krainie doznań ktoś powie bajecznych
A my wiemy że prawdziwych co są niezaprzeczalnym
Świadectwem najwyższych szczytów piękna
Idziemy przed siebie
Wszystko jedno dokąd
Bezinteresowni wolni odpowiedzialni
W pogodzie ducha wierni postawie miłości
Kazimierz Surzyn
Mam tyle radości w sobie,
że chętnie większość oddam tobie,
weź, najdroższa, mnie całego,
obrońcę i powiernika Twego.
Dam Ci też zapach łąk pawiookich,
kwiaty polne z latem w kolorze,
słońce promieni wielkich
i błękitem spowite morze.
Buziaki z tańczącym chórem anielskim,
ofiaruję wsparcie we wszystkim,
poranek rosą srebrzystą bieluśki,
lekarstwem na troski będę caluśki.
I pejzaż zimowy.
I las dębowy.
Serce Walentynkowe.
Obłoki cukrowe.
Szczęście, pomyślność.
Wigor, miłość.
Z okazji Walentynek wszystkim życzę dużo miłości.
Kazimierz Surzyn
Czytając dzieła Pawlikowskiej - Jasnorzewskiej
nie mogłem się skupić. I do początku ciągle
wracałem. Myśli wciąż nowe. wirowały w głowie.
W sercu. i po pokoju jak gwiazdy po niebie.
Gdy weszłaś tańczyły cztery ściany. Sufit
z białości płonął. Żyrandol balował
po orbicie. W oknach gotowały się szyby.
Moja dusza gdzieś była daleko. Ciała wcale
nie czułem. Egoizm dogorywał na piaszczystych
wydmach. Na wodach dalekich oceanów. Samowystarczalni.
Choć z wadami jak każdy. Bez słów : kiedy wreszcie.
Czy w ogóle kiedyś. Dopóki. Jeśli. O ile. Natychmiast.
Teraz. Patrzyłem na twoje kontury.
jak malarz w swój obraz natury.
Dusza i ciało z siłą wróciły. Ciało odtąd stało
się tobą i mną nierozerwalne. A dusza była
taka leciutka. Jakbym obejmował rozhuśtaną
wichrem brzozę. Jakbym połykał ptasie mleczko
a podniebienie prosiło o więcej. Jak gdybym
spijał miód z powierzchni kwiatów.
Mapa doświadczeń. Kaskady płomieni.
Oddech konwalii. W źrenicach zatracenie.
Usta głodne syte znowu głodne. Ostateczne wypełnienie.
Twarze stopione płomieniem świecy. Na ołtarzu miłości
złożonym z nas dwojga.
Kazimierz Surzyn
Pan z perły i miedzi
na obłoku dumnie siedzi
w złotej poświacie się mieni
wróg dla nocnych cieni
kwiat w tarczy z dukatem
posypany bieluśkim brokatem
rogal z rozwartymi ramionami
czule tańczący z gwiazdami
dwa wyostrzone pazury
gwiazda niebiańskiej natury
za spóźnionym wędrowcem biegnie
dla każdego szczęścia pragnie
z czaszy promienie diamentowe mu kapią
na zakochanych co z balkonu na niego się gapią
niebo w piórach srebrzystych się pławi
swemu dobrodziejowi komplementy prawi
teraz za wzgórzem zmęczony drzemie
chowając przed dniem swe mienie
Kazimierz Surzyn
Może śmierć
będzie wolnością
ocaleniem
od codziennych bolączek
Może w zaświatach
spełnią się wszystkie
Przemka marzenia
Do zobaczenia
drogi przyjacielu
Kazimierz Surzyn
Umarł Przemek
narciarz
serdeczny przyjaciel
wrażliwy piękny sercem
idąc przez życie
mimo problemów zdrowotnych
niósł pomoc radość innym
uśmiechnięty tryskał witalnością
w aureoli bliskości życzliwości
O ironio losu
właśnie dzisiaj
pada śnieg
jego narty
poniosą go prosto
do Nieba
Żegnaj przyjacielu
Wieczny Odpoczynek
Racz Mu Dać Panie...
Kazimierz Surzyn
Słyszysz?
To szum deszczu
podobny do szlochu
zawiedzionych drzew
samotnych strumyków
zrozpaczonych drzew
Zobacz!
Za oknem tysiące
szklanych oczu
wpatrzonych w nas
one wszystko widzą i wiedzą
niesione powiewem wiatru
hulają po Beskidach
opowiadając historię
naszej miłości
Kazimierz Surzyn
Dziś kiedy
ciebie znam
kocham
jestem w twoim
sercu miłości
uwielbiam życie
chłonę je
bez reszty
pobiegnę do
serca przyrody
gdzie wszystko
cudownością kwitnie
i nigdy
nie zgaśnie
i nim życie
na ziemi skończę
dolecę dolecę
do serca przyrody
Kazimierz Surzyn