Nocą jest inaczej
jakoś skrycie
tajemniczo
w migotaniu
nieprzerwanym
wszystko srebrem
zajaśniało
a wśród obłoków
gwiazdy roztańczone
niebieską nicią
wyszywają serwety
Wysłucha zwierzeń
rozpala myśli
raczy płaczem
bolą wspomnienia
rozmyślasz cierpisz
rozmawiasz o wszystkim
i choć nie śpisz
to nie jesteś rano
niewyspany
z Tobą
jest jaśniejsza
kochasz się
tulisz do serca
tak mocno że Ona
tę noc
zapamięta
ze szczęścia
i miłości
Kazimierz Surzyn
idziesz przez wieki
w cierniowej koronie
z krzyżem na ramionach
w zagłuszonych sumieniach
w zaułkach ludzkich serc
przez skrzyżowania spotkań
nieustannie upadasz
pod ciężarem zdarzeń
a nasze rozliczne winy
ranią bolesną chłostą
i nie masz miejsca
gdzie by głowę skłonić
nie pocieszasz już więcej
bo jedni nie oczekują
pocieszeń od Ciebie
a drugich pocieszają
brzęczące w kieszeni
judaszowe srebrniki
coraz rzadziej spotykasz
Weronikę z odwagą
świadczącą o Tobie
i coraz mniej Szymonów
choć wszyscy pozornie trwają
pod Twoim Krzyżem
Autor: Don Adalberto
Fotografia: Don Adalberto
Czasem życie jest jak pustynia
gdzie nie ma nawet kropli wody
promienie wypalają codzienność
a ból oblewa twarz łzami
Życie w pustynię zamieniło nasz stół
przy którym jeszcze siedzimy
i tylko surowość zamkniętych ust
unosi skrzypienie bukowego blatu
Kiedyś potok słów naszych
płynął w przyszłość rzeką marzeń
krążył po barwnych pokojach
trudno było go zatrzymać
Dziś tak jakby nas nie było
wpatrzeni w stołu czworokąt
szorstcy niczym ściernisko pola
jak znów odnaleźć siebie na nowo
Kazimierz Surzyn
Jak dobrze i bezpiecznie zamknąć się w domu.
Czytać książki, dużo jeść, słuchać gramofonu.
Wieczorem pijany ojciec z pracy wróci.
Straszliwy lęk do domu wrzuci.
Jak dobrze jest na tą chwilę zachorować.
Zapomnieć o szkole, wzbudzić zainteresowanie.
Nie będą ,,innemu" dziś dzieci dokuczać.
Może choć na chwilę wzbudzę w rodzicach kochanie?
Jak dobrze i bezpiecznie zamknąć się w domu.
O tym, że matka też pije nie mówię nikomu.
Bo ona chce, żeby ojcu wódka się skończyła.
A tak naprawdę moją nadzieję wykończyła.
Pijani rodzice i ciągłe dantejskie sceny.
Czy wasz los nie mógł mieć większej ceny?
Nie wy, lecz wierna samotność była za moimi plecami.
Lecz już na trzeźwo udawaliście jacy jesteście wspaniali.
Jak dobrze i bezpiecznie zamknąć się w domu.
Gdy nie ma rodziców, nie czuć pijackiego smrodu.
Mogliście chociaż nie udawać wszechmogących.
Nie widzieliście oczu dziecka smutkiem gasnących.
Oskar Wizard
Warto zaczekać
na dni nowych
rozdanie.
Na tą jedną
wymarzoną chwilę...
Na nową przyjaźń,
szalone kochanie...
Niech nadzieja
nigdy
nie przeminie.
Nie szukaj nic w zamian,
co mogłoby zastąpić...
Bo prawie doskonałość
czyni różnicę.
Prawdziwe szczęście
może zawsze
nastąpić...
Gdy czas
właściwy zdarzeniom
upłynie.
Lecz nie siedź bezczynnie,
wyjdź naprzeciw losowi.
Kto szuka,
czasem błądzi
lecz też odnajduje.
Nadejdą kiedyś czasy
świeże i nowe.
A wtedy serce
pewność poczuje.
Oskar Wizard
(fot. z Google)
Kiedyś uciekałem
przed księżycem,
dlaczego nie wiem,
on mnie gonił,
dwa ostre pazury
z dumą srożył,
srebrnym lśnił
promieniem, zlewał
w moje ramiona
melodię zabłąkania,
topił jaskrawość
w rzece odbity,
uczucia gasił
w męce, biegł
za mną coraz
prędzej, patrzył
teraz jakoś
groźniej, płynął
polem, mostem
sadem, dróżką
doliną, wzgórzem
gnał kolorowym
ogrodem, chciał
nawet wpaść
do pokoju, nie
dając mi spokoju
musiałem szybko
zamknąć oczy,
teraz siedzi po
tamtej stronie lasu
gonitwą zmęczony.
Kazimierz Surzyn
Stacja I Piłat skazuje Jezusa na śmierć
Boże prosimy o miłosierdzie
na Sądzie Ostatecznym.
Stacja II Jezus bierze krzyż na ramiona
Naucz nas Jezu w cierpieniu kochać
cierpieć pokornie i milcząco.
Stacja III Jezus upada pierwszy raz pod krzyżem
Wybaw nas Panie Boże
od popadania w grzechy
przepraszamy za słabości.
Stacja IV Jezus spotyka swą Matkę
Całym sercem kochamy Ciebie Maryjo
Ty życzliwą dłoń nam podajesz
Dziękujemy.
Stacja V Szymon Cyrenejczyk pomaga Jezusowi nieść krzyż
Rozpalajmy serca do pomocy
cierpiącym biednym samotnym.
Stacja VI Weronika podaje Jezusowi chustę do otarcia
O Jezu Drogi czerpiemy siły
patrząc na Twe cierniowe
Boskie Oblicze.
Stacja VII Jezus upada drugi raz pod krzyżem
Błagamy Panie Boże Miłosierny
abyśmy powstali ze swych upadków
Dziękujemy za wszystkie akty wsparcia.
Stacja VIII Jezus poucza płaczące kobiety
Płaczemy nad swoimi grzechami
prosimy Boże by to co złe na świecie
przemieniło się cudownie w dobro.
Stacja IX Jezus po raz trzeci upada pod krzyżem
Modlimy się o wzmocnienie woli serc
dusz do życia w świętości.
Stacja X Kaci obnażają Jezusa
Błagamy Panie o czystość
naszych myśli słów i uczynków.
Stacja XI Kaci krzyżują Jezusa
Tuląc się do Twych Ran Panie upraszamy
o zachowanie nas od przeciwności losu
na drogach naszego życia.
Stacja XII Pan Jezus umiera na krzyżu
Miłujemy Cię Boże za Mękę Krzyżową
za oddanie za nas życia
przepraszamy za niegodziwości
dziękujemy za nieustanną obecność z nami.
Stacja XIII Maryja piastuje zwłoki Syna Swojego
Dziękujemy Madonno że bierzesz nas pod swój
płaszcz opieki chronisz przed złem i nam błogosławisz.
Stacja XIV Józef z Arymatei i Nikodem
składają ciało Jezusa do grobu
Zmartwychwstały Jezu prosimy o przyjęcie
nas po śmierci do Raju Wiecznego.
Kazimierz Surzyn
Boli kiedy gaśnie miłość
i dokucza częsta samotność,
serca nie biją już tak mocno,
życie zapomniało o szczęściu,
stół zburzył most porozumienia,
dłonie nie splatają w sobie,
nie czekamy na nasze kroki
na schodach, słowa zgubiły
dawno znaczenie i otoczyły
nas murem milczenia, gazety
książki, radio, telewizor, laptop
telefon, zastąpiły nam wszystko,
nie wracamy do tego wigoru
zalotów, uniesień miłosnych,
co dawniej nie mieścił ocean,
aż choroba drzwi otworzyła
i wtedy miłość z mocą wróciła.
Kazimierz Surzyn
Dziś wspominamy
96 osób które zginęły
w katastrofie lotniczej
pod Smoleńskiem
w służbie narodu
na posterunku
Ku chwale Ojczyzny
Wstańcie dzisiaj
do Apelu!
Sami chcieli
oddać hołd
ofiarom haniebnej
zbrodni katyńskiej
Tym razem
nie zdążyli
Pamiętam ten żal
w wielu oczach
grymas niedowierzania
i łzy płynące
po twarzach
Dziękuję im
za wartości
o które walczyli
za życia
na Ojczystej ziemi
w Europie i na świecie
Dziękuję im
za wzorową
służbę Polsce
za oddanie
i poświęcenie
patriotyzm obowiązek
zaś moim rodakom
za solidarność
zwłaszcza w pierwszych
dniach po katastrofie
i tym co dziś wspominają
składają wieńce
zapalają znicze pamięci
i modlitwy wznoszą
do Stwórcy
Cześć ich pamięci!
Boże zmiłuj się nad
nimi wszystkimi
i nad nami
w Swym Miłosierdziu
Wieczny Odpoczynek
Racz Im Dać Panie.
Kazimierz Surzyn
Panie Boże
klękam z radością
przed Tobą
i dziękuję
za wszystko
czym mnie obdarzasz
Panie Boże
dziękuję za życie
które mi dałeś
Dziękuję
za świat
wspaniały
za piękno
w tym świecie
Panie Boże
dziękuję za żonę
miłość
dzieci
za czułą mamę
dobrego ojca
za braci
siostrę
i przyjaciół
Dziękuję
za zdrowie
pracę
wytrwałość
i wiarę
za to że
nigdy nie jestem
sam
bo Ty jesteś przy
mnie zawsze
za to że pomagasz
rozwiązać życiowe
problemy
szczęściem owładnięty
za wszystko
Dziękuję Ci Boże
Kazimierz Surzyn
Przyszła nie wiadomo skąd
nieprzytomna najpiękniejsza
rozkochane serce moje
duszę porwał wiatr
dotyka ciałem słońca
gwiezdnym pyłem płynie
zanurzona w przytuleń oceanie
zakwitł w oczach kwiat
w ustach gości raj
myśli w głowie pomieszane
z mocy uczuć oszalałem
zachwyt z uwielbieniem
atencję z namiętnością
zapętliła w sieci
udręczenia i ekstazy
miłością jestem i Ciebie miłość
skarb świata najcenniejszy
na rękach będę nosił
do końca swoich dni
tobie oddaję swe życie
co noc umieram
z twojego powodu
Kazimierz Surzyn
Ofiarom tragedii smoleńskiej
z 10 kwietnia 2010r.
jest przedziwna moc
w naszym Narodzie
która się wyzwala
w obliczu tragedii
kiedy pytania wokoło
jak spłoszone stada
krążą bez odpowiedzi
kiedy żałobnych dzwonów
zewsząd słychać zew
...jesteśmy jak dawniej
w pospolitym ruszeniu
tylko już bez zbroi
bez oręża
jesteśmy blisko siebie
z płomykiem pamięci
z zaciśniętym gardłem
z opuchniętą twarzą
przeszyci bólem
aż do szpiku kości
powaleni - ale zwycięscy
solidarni w modlitwie
solidarni w cierpieniu
solidarni w obecności
łzami piszemy
ciąg dalszy
tragedii narodowej
Sandomierz, kwiecień 2010
Autor: Don Adalberto
No powiedz proszę
jak wygrać z samym sobą
kiedy stoisz na polu bitwy
i nie masz w koło nikogo
zostałeś jak chorągiew
pod wiatr łopocząca wytrwale
ni wrogów ni przyjaciół
czujesz powiewu fale
rozdarte płótno postrzępione
przeżywasz wielkie męki
nie wytrwasz w tej pozie zbyt długo
bo nie ma pomocnej ręki
upadasz w końcu ze sztandarem
tak dumnie niesinym gdzieś tam
gdzie bytem nazwana przestrzeń
w tej bitwie zawsze byłeś sam
kurka wodna powiem albo
motyla noga
bo nie chcę słowem obrażać
ludzi ani na niebie Boga
myślałem miłość to rozejm
coś jednak było na rzeczy
upadłem bo miałem wbity
topór wojenny w plecy
ran nie wyliże modlitwa
też ludzi dobre słowa
w tej beznadziejnej gonitwie
zaczynam wszystko od nowa
garść z popielnika wspomnień
biorę wychodząc na świat
otwieram swoje dłonie a popiół
rozwieje zapomnienia wiatr
zatrzymaj
choć na chwilę
szaloną ziemię
która kręci się
coraz szybciej
a my w tym pedzie
dostajemy często
zawrotu głowy
rozbij
na drobiazgi
witryny materii
co umysły zwodzą
i coraz częściej
zaciskają nam
wokół szyi
niewolnictwa pętlę
dzisiaj
tak bardzo
nam potrzeba
aby się zatrzymać
nad życiem
i oderwać
od zatracenia
Autor: Don Adalberto
Cieszę się każdą chwilą,
słoneczną czy chmurną...
Kosztuję każde uczucie,
emocji nektary...
Chwilą treściwą,
a nawet bzdurną.
Przeróżnych smaków
tajemne puchary.
Życie ma rytm swój,
czasu niewiele.
Warto doświadczać
smutków i radości.
Nawet gdy los ścieżkę
różami ściele...
Mają one kolce
prócz kwiatów
urokliwości.
Radość jest w sercu,
dookoła natchnienie.
Lubię tańczyć w deszczu,
nawet bez parasola.
Mówią, że tylko w miłości
prawdziwe natchnienie...
Szukaj szczęścia sercem,
reszta to tylko słowa.
Oskar Wizard
(fot. z Google)
Kwiecień,
jak sama nazwa wskazuje,
zachwyca budzącym się do życia
kwiatów kobiercami.
Wiosenną radość
serce już czuje,
zmysły zachwycają się
nowymi wzruszeniami.
To jeszcze nie maj,
ciepłem ciało
otulający...
Barwami przyrody
poczucie szczęścia
jednak budzi.
Twój głos stał się
przyjemnie drżący.
Uśmiech jak słońce
rozkwita na buzi.
Bądź więc
już teraz
zawsze wiosenną.
Bądź moim natchnieniem
jak miesiąc kwiatów.
Uwielbiam gdy jesteś
tak bardzo promienną.
Spojrzeniem uroczym
serce uratuj.
Oskar Wizard
(fot. z Google)
chciałbym uciec
z tobą
do rajów szczęśliwych
gdzie drzewa
szepczą wiersze
a ich owoce
mają smak miłości
ptaki przynoszą
błękit nieba
którym ścielą
posłania
na stumilowych łąkach
ukwieconych
wszystkimi barwami tęczy
a każdy dzień
zna sekret
szczęścia
Oskar Wizard
(fot. z Google)
Czasem unoszę się ponad ziemią
podnoszę głowę do góry
i w wyobraźni zaglądam
do najwyższej chmury kłębiastej
układam się tam jak
na słońcu niewygrzany ptak
na miękkiej poduszce odpływam
ta przestrzeń unosi w dal
gdzie w życiu raczej nie bywam
tysiące mych szczęścia westchnień
w miękkości rozkładam kości
niech odetchną chwilę tą błogością
w podróż gdzie nie muszę nic
i nicością wypełniam swą duszę
szklanka żeby wlać w nią nowe
pusta musi być choć trochę
wylewam z niej złami smutki , krople
spadają na ziemię a sól ich ususzy
chwastów bolesne odmęty
pusty umysł wyciszony odnajdzie
nowego Źródła ujście by napełnić
odwodnione ciało niech pije do syta
zanim ruszy w drogę wielbłąd
po pustynnym szlaku codziennym
skąd idziesz wiesz lecz dokąd ?
los spyta
następna oaza kila wiosen stąd
miłość prawdziwa
potrzebuje wzajemności
kochania w milczeniu
czynami wielkimi
a nie słowami
kochania
cierpliwością
szacunkiem
wsparciem
dotrzymaniem obietnic
odpowiedzialnością
poświęceniem
wiernością
mocą serca
rozumu
całą duszą
wtedy osiągnie
w dzień słońce
a w nocy gwiazdy
Kazimierz Surzyn
Noc zaczyna mnie prześladować
Próbuje uciec, chcę się schować
Więc zamykam oczy na łóżku
Łzy spływają po łańcuszku, puk puk
Kto tam? Chyba się cofam, po ziemi się miotam
Stukanie do głowy, urazy urządzają łowy
Płacz odejmuje mowy, zbędne są mi te sowy
Co mądre prawią morały, zawsze pomoc sprawiały
Otuchy dawały, kazały być wytrwały, puk puk
Wciąż pukanie słyszę, ledwo dyszę
Chcę tylko cisze, a widzę przeszłości kliszę
Psychiczne nisze, w próżni wiszę
Noc atakuje, jestem sam na sam
Umysł panikuje, tyle na nim ran
Obrazy maluje, moje myśli złam
Noc rujnuje, nie chcę być sam na sam...
Noc mnie goni, śledzi, coś do głowy bredzi
Stawiam się tej rzezi, uraz w głowie świeży
Taka cena prawdy - świadomość tej larwy
Boli, niby Bóg pomoże, niby to ukoi, zmaże,
Z mojej dłoni wspomnienie o zbrodni i broni
Prześwietlenie mojej zbroi, aby dostać oświadczenie
Że nie żyje w niej słabe brzemie
To po prostu wiara, miłości miara, przez życie wyśmiana
Ciągłe zadręczenie, widzę Boga - fata morgana
Ciągła ściana, psychiczne zaprzepaszczenie
Smutek i rana - Ona to Zbrodnia, ja jestem Kara
Masz chłopcze temperament, gdy popadasz w lament
Sam na sam ze sobą, zrzucony miłości kamień
Tyś jest kłodą, do rozpoczęcia wolności, poczucia radości zdolności
Boże, w głaz zamień serce, amen