Niech będzie pochwalone Imię Twoje Boże
Za wszystko co nam dajesz
Za chleb co rodzi zboże
Za światło dnia każdego
Za uśmiech szczery, bratni
Za noc co w gwiazdach chodzi
Za dobre ręce matki.
Niech będzie pochwalone Imię Twoje Boże
Za miłość Twoją wielką
Którąś świat cały stworzył
Za każdy dzień co rano
Budzi nas w ptaków śpiewie
Za modre kwiaty w polu
I za jabłka na drzewie
Za wszystko co dokoła
Niech będzie pochwalone Imię Twoje Boże
Bo świat cały tak woła.
Tyle modlitw wyszeptały usta
Myśli tyle przemknęło przez głowę,
To nadzieja, to niewiara pusta
Wszystko razem połączone w sobie
Czy usłyszysz me błagania w Niebie?
Czy me prośby dla Ciebie dość ważne?
Przecież tylu ludzi prosi Ciebie
Może sprawy moje niepoważne?
To nadzieja w sercu, to niewiara
Pytań sobie zadaję tysiące
Lecz ja wiem, Ty mnie Boże wysłuchasz
Bo Twe serce miłością gorące.
W mękach bezdusznej samotności
w czarnych myślach Apokalipsy
głodny miłości wiary i nadziei
Bóg we śnie mi się ukazał
Rozmawiałem z Nim długo
o życiu cierpień celu
nie musi być tak jak ja chcę
Wola Pana niech będzie we wszystkim
Bóg sprawił swą mocą
że znów jestem szczęśliwy
Kazimierz Surzyn
Wieczorem potrzebna mi tylko lampa
Stół, niewielkie jakieś kartki czyste
By listy pisać do mego Boga
Które w modlitwie mej potem wyślę.
Bo wszystkie moje wiersze są jak listy
To w nich piszę jak mocno Go kocham,
Jak długa jeszcze przede mną droga,
Jak z samotnością się swą szamotam.
Więc potrzebne są - tylko kartki czyste
Bo słowa sercem będę pisała
A Bóg listy te przeczyta wszystkie,
Bo miłość jest w nich, moja miłość cała.
Zajrzyj do środka wnętrza
do najodleglejszego atomu
w głąb jaźni stworzenia
w przestrzeń swojego
rytmicznie bijącego serca
zamknij oczy i bądź tam
gdzie dla innych wstęp wzbroniony
bądź w sobie całym sobą
zatrzymaj się i rozgość
usiądź wygodnie odpocznij
ten świat wyłącznie dla ciebie
stworzony byś mógł wybrać
w nieograniczonej wolnej woli
po czyjej jesteś stronie
bo każdy wybór jest dobry
nawet kiedy w innych złość wzbudza
masz prawo więc do niego
ciepłego promienia światła gdzie
uśmiech jest odpowiedzią
na wszystkie zmartwienia
czuć watę cukrową lepką
i pajęczyną słodką połączony z
innymi sercami w miłości
albo jeść czekoladę gorzką
skwaszony nad cytryną
łzy cebulowe wylewać
szlochając że miłości nie ma
na fotelu w głębinach siebie
zanurzony w zrozumienia ciszy
każdą odpowiedź znajduję
na pytania mi odpowie
ta komórka ostatnia co
jako pierwsza ma kontakt
z Bogiem
Ozdobo Królestwa Polskiego
Święty Królewiczu Korony
Orędowniku pokoju
Aniele Dobroci
Roztropny w rządzeniu
Sprawiedliwy i kochający prawdę
Czcicielu Matki Bożej
Adoratorze Najświętszego Sakramentu
Pocieszycielu chorobami strapionych
Okrywający płaszczem opieki skrzywdzonych
Dzielący się bogactwem z ubogimi
Miłujący cnotę dozgonnej czystości
W stroju królewskim z lilią w ręku
Mitrą wielkoksiążęcą na głowie
Z Krzyżem i szarfą ze słowami
" Dnia każdego sław Maryję"
Klęczący pod drzwiami świątyni
Z dwoma skrzyżowanymi buławami
Z Herbem Jagiellonów
Z Matką Bożą Ostrobramską
Patronie Litwy i Polski
Wileńskiej prowincji kościelnej
Archidiecezji białostockiej krakowskiej
Diecezji radomskiej łomżyńskiej
Drohiczyńskiej i pińskiej
Opiekunie młodzieży litewskiej
Kolegium Litewskiego
Zakonu Kawalerów Maltańskich
Kazimier i Kazimierzów
Módl się za nami
Wypraszaj nam łaski
Prowadź do świętości
I Zbawienia Wiecznego
Kazimierz Surzyn
Na ogół jest mi dobrze znana
ale jak Anioł Mądrości czuwam
bym poza nią nie wypadł
bym nie podeptał jej granic
One muszą istnieć w życiu
aby człowiek zawsze był człowiekiem
by żył zgodnie z wartościami
by okazywał innym ludzką twarz
Przestrzegać solidnie Bożego Dekalogu
co ma siłę prawdę i granice
nic więcej nie trzeba
aby być naprawdę wolnym
Kazimierz Surzyn
Jezu na Twoich ramionach,
los świata spoczywa
i los każdego człowieka,
Jezu Ty nas kochasz,
jesteśmy dla Ciebie najważniejsi,
oddałeś za nas życie.
Jezu jesteś zawsze przy nas,
w swym Boskim Miłosierdziu,
nawet gdy nasze grzechy
są czarne zwęglone ogniem piekła,
a sumienia nasze nie słuchają
Twego głosu i czynią zło,
nawet kiedy Ciebie nie chcemy znać,
nosisz nasze zbrukane twarze,
podajesz nam dłonie,
wyprowadzasz z ciemności,
dajesz światło życia
i karmisz Największą Miłością.
Kazimierz Surzyn
O tym że Jesteś śpiewa słowik
na Juszczyńskich Polanach
i świszczy wiatr
na stokach Naroża
O Tobie szepcą lasy
na Makowskiej Górze
i legendarny Wiąz Sobieskiego
kronikarz dziejów suskich
Głoszą to tabuny mgieł
co okryły Magurę i Czantorię
Mioduszynę z Grojcem
Kiczorę i Babią Górę
Widzę misterną pracę Twych rąk
we wszystkim coś stworzył
chcesz bym odnalazł siebie
w Twym dziele stworzenia
Kazimierz Surzyn
Wszystko jest pieśnią do Boga, do Pana
Wszystko modlitwą śpiew ptaków od rana
I szelest liści na drzewie o świcie
I słońca jasne przez chmury przebicie
I wiatru ciche poszepty, podmuchy
I wody pluski, modrej fali ruchy
Wszystko jest pieśnią, czy wy to słyszycie?
Bo wszystko śpiewa Bogu - swoim życiem.
Bądź sobą. Poznaj siebie.
Możesz wzorować się na kimś innym,
ale zawsze będziesz tylko jego cieniem.
Prawdziwy blask tkwi w tobie.
Dobrze jest odkrywać siebie.
Jest to fascynująca i niekończąca się podróż,
gdyż wciąż się zmieniamy.
Nigdy i nigdzie
nie było i nie będzie
kogoś takiego jak ty.
Dąż do własnych celów.
Cele innych ludzi nie są twoimi.
Nawet gdy je osiągniesz,
mogą nie tylko nie cieszyć
lecz stać się przyczyną udręki.
Odkrywaj to, co blisko.
Zbyt często marzymy
o szczęściu ukrytym
za horyzontem,
nie dostrzegając tego
co jest przy nas.
Jeśli coś chwycisz w dłoń
i przytulisz ramionami
jest twoje.
Natomiast wszelkie plany i zamierzenia
dotyczące dnia jutrzejszego,
mogą nigdy się nie zdarzyć.
Żyj tu i teraz.
Cały wszechświat istnieje tylko w tej chwili.
Wczoraj pozostanie już na zawsze tylko snem.
Jutra może nie być.
Nie wiemy ile nam czasu pozostało.
Wykorzystaj w pełni
podarowane ci przez los
najbliższe 24 godziny.
Wyciśnij z nich wszystko co dobre,
jak sok z cytryny.
Jeśli popełnisz błąd,
spróbuj go naprawić.
Może się to nie udać,
ale unikniesz wyrzutów sumienia
będących udręką duszy.
Staraj się omijać
na ile to możliwe
ludzi złych.
Wszelkie interesy i kontakty z nimi
często kończą się
wykorzystaniem drugiej strony.
Nie staraj się ich zmieniać,
wystarczy, że przestaną być
zagrożeniem dla ciebie i twoich bliskich.
Gdyby wszyscy tak robili,
sens ich zła straciłby rację bytu.
Próbując ich ulepszyć,
możesz upodobnić się do nich.
Unikaj konfliktów i starć,
traktując walkę
jako ostateczność.
Tylko słabi i niepewni własnej wartości
kłócą się i walczą od razu.
Często ignorując agresora
pokonujesz go w sposób
najbardziej dotkliwy.
Poczuj swoją moc.
Pamiętaj jednocześnie,
że na agresję bezpośrednią
należy zawsze reagować.
To jest właśnie ten czas,
w którym chronimy wyższe dobro
przed uszkodzeniem
lub zniszczeniem.
Gdy widzisz krzywdę innych,
zrób wszystko co jest w twojej mocy
aby zapobiec nieszczęściu.
Nie musisz być bohaterem,
wystarczy, że postrasz się
sprawiedliwie postąpić.
Jeśli tego nie zrobisz,
będziesz współwinny złego czynu.
Z pewnością tego nie chcesz.
Wspieraj w pozytywnych dążeniach ludzi dobrych
dając im dodatkową motywację do działań.
Jeśli to możliwe,
pomóż też tym,
którzy próbują
dokonać w swoim życiu zmian,
nawet gdy im to nie wychodzi.
Bo próbują zamiast czekać na cud.
Możesz stać się współautorem ich sukcesu.
To wspaniałe doznanie.
Poczuj siebie i przestrzeń dookoła.
Z pewnością dostrzeżesz,
że energia życiowa
zupełnie nie pasuje
do świata materialnego.
Pojawia się
i pomimo zdobyczy medycyny
zawsze po jakimś czasie
odchodzi stąd.
Spróbuj odkrywać jej źródło.
Niektórzy nazywają ją Bogiem.
Być może
nigdy nie odkryjemy
Jego istoty,
posiadając zmysły
ograniczone czterowymiarową przestrzenią.
Podobno wymiarów jest dużo więcej.
Już sama próba
zbliżenia się do tajemnicy sprawi,
że poczujesz się lepiej.
Gdzie szukać prawdy?
Niektórzy odnajdują
wystarczającą im część
w mądrych książkach lub ludziach.
Strzeż się jednak fałszywych proroków.
Zwłaszcza tych,
którzy na wierze zarabiają.
Sądzę, że
najtrwalszym nośnikiem informacji
jest przekazywana
z pokolenia na pokolenie
pamięć genetyczna.
Jeśli Bóg chciał nam coś przekazać,
zrobił to w sposób trwały,
w każdej chwili i dla każdego
dostępny.
Dlatego dobrze jest medytować,
łącząc się z przekazem źródłowym.
Niech cię więc wiedzie przez życie wiara,
nadzieja na szczęśliwe rozwiązania
i miłość będąca najpiękniejszym uczuciem
ze wszystkich nam znanych.
Wiara, że to życie
jest tylko przecinkiem w zdaniu
,, Jestem częścią wszechświata,
który jest nieskończony i wieczny."
Nadzieja, że nigdy
nie jest tak dobrze lub źle,
aby nie mogło być lepiej.
Miłość do siebie,
ludzi i osoby wybranej.
Bo ten, kto nie kocha
egzystuje tylko.
Bywa często jak diament
zachwycający otoczenie.
Lecz wewnątrz martwy.
Oskar Wizard
kiedy wyzwolenie
stało się fikcją
a świat zamilkł
po jałtańskiej zdradzie
oni nie złożyli broni
lecz podjęli walkę
z nowym okupantem
wyklęci przez komunę
ścigani przez ubecję
katowani w więzieniach
skazani na niepamięć
mordowani bratnia ręką
lecz w duchu niezłomni
do końca wierni przysiędze
Bóg
Honor
Ojczyzna
Puławy, 1 marca 2016
Autor: Don Adalberto
dotknij mych oczu
abym przejrzał
dotknij mych uszu
abym usłyszał
dotknij mych ust
abym mógł mówić
tchnij w umysł swą myśl
abym zrozumiał
wyrwij z serca
cierń pychy
abym mógł pokochać
przyłóż krzyż do ramion
abym się uniżył
prowadź twoimi ścieżkami
abym doszedł
do domu Ojca
Autor: Don Adalberto
Fotografia: Don Adalberto
Wystarczy twój kierunek obrać
na łódź za wzór zabrać
Boga i Maryję Najświętszą
dobroć najszlachetniejszą
Krzyż z Jezusem w męce
różaniec co koi w udręce
i dniem nocą bezustannie płynąc
po oceanach miłości lgnąc
ku drugiej cierpiącej osobie
by sercem wspierać ją w potrzebie
Pamięci księdza kanonika Józefa Jamroza
Kazimierz Surzyn
Twą miłość Panie dostrzegam
w ziemi matce rodzicielce
w szemrzącym strumyku górskim
co od wieków pragnienie gasi
w oceanie łask od Ciebie doznanych
w spadającej szyszce
prosto w ramiona ziemi
w przebiśniegu co roztapia
lodowatość ludzkich serc
wraz z rozkwitem pierwiosnków
które pachną nadzieją
w niewinnej stokrotce
co chyli pokornie główkę
w różowym storczyku
z kwiatostanem stożkowym
w radosnych grzybieniach białych
co tylko w dzień się otwierają
w niezapominajkach wierności
w spojrzeniu niebieskookich bławatków
w płatkach róż mieniących się purpurą
w babim szczerozłotym lecie
które przędzie w zagajnikach pajęczyny
w rozłożystym kasztanie
w paciorkach jarzębiny
w brzozie co ukłony śle przechodniom
w koniku polnym
skaczącym po bezkresnym polu
w gołębiach co malują
Twój portret na niebie
w biedronki tańcu niczym baletnicy
w sennym ślimaka pełzaniu
w paziu królowej
co nektar kwiatowy spija
w miłości człowieka do człowieka
w naszej miłości wzajemnej
Kazimierz Surzyn
Wołam
o pokój
na świecie
o wolność
dla narodów
podbitych
ujarzmionych
o sprawiedliwość
dla nich
wołam
proszę
i błagam Panie
pomóż
pokój
wolność
sprawiedliwość
na ziemi
ocalić
Kazimierz Surzyn
na
szczycie
skalistym
postawiłem
moje stopy -
spojrzałem w dół
tam tylko głęboka
prze-
paść
nie wiem dlaczego
w tym właśnie miejscu
robię rachunek sumienia
myślę o wszystkich upadkach
odprawiam życiowe nieszpory
doświadczam prawdy słów
że szczyty zbliżają
do Pana Boga
Szwajcaria, sierpień 2010
Autor: Don Adalberto
Fotografia: Don Adalberto
Uchwycić tę przestrzeń zieleni
i przebijające między drzewami wiązki promieni
poezję przy wiatru akompaniamencie
i zapach drzewostanu najmilejszy na świecie
Stoją dumne między niebem a ziemią
z rozłożystymi gałęziami co urodą mnie karmią
z wierzchołkami wbitymi w chmury
niczym Boskie posągi natury
Ze szczytu patrzę na wielkość przyrody
bujność traw i lasów przez Boga stworzonych,
na skały odbijające promienie słońca
i strumyk co się w nim kąpie niebo.
Zapatrzony zapominam o krzywdach życia,
tych doznanych i urojonych przez siebie,
wiatr koi złe wspomnienia, co giną w borze
z nut szumu wydobywa moje przebaczenie.
Wśród dźwięków i kolorów górskich,
buduję w sobie nową hierarchię wartości,
sens życia z którym byłem na bakier,
każe mi wzrastać ponad swoje Ego.
Kazimierz Surzyn
jutro skoro świt
wyruszymy na szlaki
zostawimy w domu
oswojone zmartwienia
młodzieńcze zrywy
weźmiemy do plecaków
chwycimy w płuca
szalone marzenia
ugasimy pragnienie
uczuciem źródlanym
w przepaść zrzucimy
skostniałą niemoc
i winy przeszłości
przy kapliczce przydrożnej
modlitwę zanucimy
razem ze skowronkami
i tacy promienni
jak niebiańskie duchy
piąć się będziemy
ku górze
wyżej
i wyżej...
tam gdzie błękity nieba
Autor: Don Adalberto